1. Ibn Vehbi rrëfen: Po ta shkruanim përgjigjen e Imam Malikut ‘Nuk e di!’ do të mbusheshin fletoret tona me të!

2. Kur të dialogosh, nëse citon tekstin, atëherë kërkohet saktësia e tij; nëse pretendon diç, duhet ta argumentosh. 

3. Fanatiku nuk radhitet në mesin e dijetarëve. 

4. Kureshtja për ahiretin nuk mund të fitohet pa zuhdin  për dunjanë.

5. Çka nuk është argument nuk bëhet argument vetëm pse pretenduesi e përdor për të tillë. Ibn Tejmije, Nubuvvat, f. 66

6. Është ligj i Zotit për ithtarët e të kotës që të jenë armiq të së vërtetës dhe ithtarëve të saj si dhe t’i cilësojnë këta të fundit si armiq dhe kundërshtarë të saj (vërtetës). Ibn Kajjimi, Ixhtimau-l-xhujush, f. 24.

7. Gramatika për gjuhën është sikur kripa për gjellën. Hasan bin Ahmed, cituar sipas Lisanu-l-mizan, 2/265. 

8. Nëse dikush ta sjell një të vërtetë, pranoje, qoftë ky edhe njeri i largët dhe i padashur për ty. Ndërsa refuzoje atë që ta sjell të kotën, qoftë ky i afërt dhe i dashur për ty. Ibn Mesudi, cituar sipas Sherhu-s-Sunneh, 1/234. 

9. Feja ka ardhur për të realizuar të mirat dhe për t’i plotësuar ato si dhe për t’i larguar të këqijat dhe për t’i pakësuar ato. Ibn Tejmije, El-kaide el-xhelile, f. 184.

10. Asgjëje nuk mund t’i thuhet e obliguar apo e preferuar pa mos pasur argument fetar që dëshmon për këtë gjë. Ibn Tejmije, El-kaide el-xhelile, f. 221.

11. Ai që e pason të Dërguarin e Allahut, Muhammedin alejhiselam le ta dijë se Allahu do t’i mjaftojë, do ta udhëzojë, do ta ndihmojë dhe do ta furnizojë. Ibn Tejmije, El-kaide el-xhelile, f. 221.

12. Djalli e devijon njeriun sipas dijes së paktë që ka. Ibn Abdul Hadi, Essarim el-munki, f. 401.

Pra, sa më pak dije që ka njeriu, aq më shumë e devijon djalli.

13. Kupola e lumturisë dhe strumbullari rreth të cilit sillet ajo është bindja ndaj Zotit dhe të Dërguarit të Tij. Ibn Abdul Hadi, Essarim el-munki, f. 388.

14. Senedi është arma e besimtarit. Nëse ngel pa armë, me çfarë mund të luftojë?! Sufjan Theuriu, cituar sipas Ibn Abdul Hadi, Essarim el-munki, f. 390. 

15. Profetit nuk i njihen meritat veç në vendin e vet. Ketaniu, cituar sipas Etteratib el-idarije, 1/79.

16. Gojëtari duhet që të shtjellojë gjerësisht një çështje që kërkon shtjellim të tillë, sikur që duhet ta përmbledhë atë në rastet kur një gjë e tillë kërkohet. Munaviu, Fejdu-l-Kadir, 1/92. 

17. Zemra e vrazhdë nuk i pranon të vërtetat, sado që të kesh shumë argumente. Munaviu, Fejdu-l-Kadir, 1/143.

18. Mos ju prej atyre që të vërtetën e pasojnë vetëm atëherë kur të përputhet me epshet dhe tekat e tyre ndërsa e refuzojnë kur të bie ndesh me to. Kështu, nuk do të shpërblehesh kur të jesh në një vijë me të vërtetën ndërsa do të dënohesh kur ta kundërshtosh atë. Omer bin Abdul Azizi, cituar sipas Akides Tahavije, f. 522.  

19. Kur të dialogosh, nëse citon tekstin, atëherë kërkohet saktësia e tij; nëse pretendon diç, duhet ta argumentosh. 

20. Fanatiku nuk radhitet në mesin e dijetarëve. 

21. Hutbet (ligjërimet, fjalimet) më të mira janë ato i përshtaten kohës, vendit dhe rrethanave. Cituar nga Muhammed Xhemaluddin Kasimiu, Islahu-l-mesaxhid, f. 67. 

22. Ai që nuk e di shpërblimin për veprat e mira, do ta ketë të vështirë t’i bëjë ato. Ibn Rexhebi, Ihtijaru-l-evla, f. 23.

23. Ibn Fadlullah Umeriu duke folur për Ibn Tejmijen ka thënë: “Deti ngelet det ngado ta shikosh, hëna e plotë mbetet e plotë ngado ta shikosh.” Ibn Nasiruddin, Err-rreddu el-vafid, f. 50.

24. Kërkimi i dijes është i vështirë. Nxënia e saj përmendësh është më e vështirë. Ndërsa më e vështirë se këto të dyja është të vepruarit sipas dijes. Hilal bin Alau, cituar sipas Dhehebiut në Kebair, f. 76. 

25. Të jesh evlia (i dashur) i Zotit nuk nënkupton të jesh i pagabueshëm. Ibn Tejmije, El-istikame, 2/93. 

26. Ibn Vehbi rrëfen: Po ta shkruanim përgjigjen e Imam Malikut ‘Nuk e di!’ do të mbusheshin fletoret tona me të!

27. Dashuria për diturinë është tregues i lumturisë, sikur që urrejtja e saj është tregues i dëshpërimit. 

28. Kureshtja për ahiretin nuk mund të fitohet pa zuhdin  për dunjanë.

29. Puno për Allahun sepse është më mirë se të punosh për vete. Suriu

30. Parashtrimit të mirë të pyetjes vlerën dhe rëndësinë ia di vetëm ai që është ngarkuar me dhënien e fetvave. Etteratib el-idarije, 2/309.

31. Medhhebi i selefit është e vërtetë ndërmjet dy të kotave dhe udhëzim ndërmjet dy humbjeve. Sefarini, Levamiu-l-envar, 1/24.