Falënderimet i takojnë Allahut ndërsa përshëndetjet qofshin mbi zotëriun tone, Muhammed Mustafanë, njeriun, qe nxori njerëzimin nga errësira e injorancës ne dritën e diturisë, nga arenat e pabesimit ne fushën e besimit, nga lufta ne paqe, nga armiqësia ne miqësi, nga vetmia ne shoqëri, nga urrejtja ne dashuri…
Meqë jemi ne vigjilje te një feste te ashtuquajtur “Shën Gjergji”, e cila festohet ne mbare Kosovën dhe e cila nuk ka te beje aspak me fenë e muslimanëve, madje edhe si feste shënon ngjarje e ndodhi, lidhet me personalitete, qe kane luftuar fenë e muslimanëve, e kemi pare te udhës qe ne shenje përkujtimi t’ua sqarojmë vëllezërve dhe motrave myslimane realitetin e kësaj feste; A është feste e muslimanëve? A lejohet te festohet? Nëse jo për ç’arsye?, dhe gjera tjera përkitazi me te.
Ajo që na ka shtyrë t’i qasemi kësaj teme ka qene pikërisht fakti se kjo feste, ndryshe nga te tjerat, paraqet një rrezik shumë here me te madh për besimin e besimtarit. Derisa festat tjera janë te dëmshme për moralin, personalitetin dhe dinjitetin e muslimanit, kjo feste ne mënyrë te drejtpërdrejtë prek besimin e muslimanit, dhe mu për këtë, këtë dite e kam konsideruar ditën, qe Allahut i behet mëkat dhe përkujtohet fillimi i mëkatit me te madh, shirkut-idhujtarisë .
Historia e festes se Shën Gjergji-t
Shën Gjergji edhe pse si feste njihet me këtë emër, ai ishte një kalores, i cili u vra si martir ne vitin 303 te erës sonë (pas lindjes se Isaut, alejhi’s selam) ne mbrojtje te përhapjes se fesë se krishtere.
Te krishterët te pasionuar pas këtij njeriu “te madh” emërtonin fëmijët e tyre me këtë emër, madje gjate luftërave te kryqëzatave, lufta kundër fesë islame, njeri nga “heronjtë” e tyre njihej me emrin Gjergj, dhe për ta vërtetuar me një fakt shume modest se si kjo feste bie ndesh me parimet e fesë se muslimanit dhe shënon datat e atyre qe luftuan kundër fesë se Allahut, shohim se ne Skoci deri ne shek. XX neper fshatra organizoheshin lojëra me rastin e kësaj feste ku zakonisht dy kalores luftonin përballë njeri tjetrit, por njeri ishte Shën Gjergji e tjetri TURK (musliman).
Para se te kalon ne piken tjetër te temës, vëlla musliman me lejo te te pyes: Tani a e di se çfarë ke festuar dhe feston?
Shën Gjergji, nga vet emri i saj kuptohet se nuk është islame
Shën Gjergji apo Gjergji i Shenjte nga vet emri nga bën të kuptojmë se nuk është islame ngase ne Islam nuk ka Gjergj, nuk ka te shenjte, nuk ka feste me emër apo date te tille. Dhe derisa nuk është feste islame, atëherë perse muslimani ta festoje festen e huaj?! A thua valle nuk ka festa te tij?!
Tek ne muslimanët festat janë shënime fetare te caktuara nga Ligjvënësi, Allahu, e te kumtuara nga Pejgamberi, Muhammedi, alejhi’s selam. Kur Muhammedi, alejhi’s salatu ve’s selam shkoi ne Medine, kishte pare se muslimanët festonin dy dite, ne te cilat argëtoheshin. Kur i pyeti për urtësinë e atyre ditëve, ata i thane se ato ishin nga tradita e periudhës paraislame te tyre. Ai i ndaloi qe t’i festojnë ato ditë dhe iu tha shume qarte:
Allahu ua ka ndërruar këto dy ditë me dy më të mira: Ditën e Fitër Bajramit dhe Ditën e Kurban Bajramit”. (1)
Madje, edhe ne rast se ndonjë feste fetare ndërlidhet me ndonjë fe tjetër, prapëseprapë, ne kemi segmente, qe na bëjnë te dallohemi prej tyre. P.sh: Agjërimi i Ditës së Ashurës, edhe pse është feste, qe e shënojnë edhe çifutet, megjithatë, ata lozin, stolisen, zbukurohen, ndërsa ne vetëm agjërojmë. Kur Pejgamberit, [alejhi's salatu ve's selam] i thane se çifutet e shenjtërojnë këtë dite, e konsiderojnë si feste dhe stolisin gratë e tyre me stoli e inxhi, ai, duke shprehur segmentin, qe neve na bën te dallojmë prej tyre tha:
Atëherë ju (mos bëni ashtu por) agjërojeni”. (Buhariu dhe Muslimi)
Shën Gjergji bie ndesh me emrin e muslimanit
Fjala MUSLIMAN rrjedh nga folja e gjuhës arabe Esleme, qe ka kuptim: dorëzim, nënshtrim, siç është përmendur ne ajete kur’anore:
111. Ata edhe thanë: “Kurrsesi nuk ka për të hyrë kush në xhennet, përveç atij që është jehudi ose i krishter! Ato janë fantazi të tyre”! Thuaju: “Sillni argumentin tuaj (çka thoni) po qe se jeni të drejtë”? 112. Nuk është ashtu (si thonë ata), po ai që i është dorëzuar All-llahut dhe është bamirës, ai e ka shpërblimin e vet te Zoti i tij, për ata nuk ka frikë, as nuk kanë pse të mërziten”. (el Bekare, 111-112)
19. Feja e pranueshme tek All-llahu është Islami, e atyre që u është dhënë libri, pasi mësuan për të vërtetën, vetëm nga zilia mes vete kundërshtuan. E kush mohon argumentet e All-llahut, le ta dijë se All-llahu shpejtë do t’i japë llogarinë. 20. E nëse ata polemizojnë me ty, ti thuaj: “Unë me tërë qenien time i jam dorëzuar All-llahut, e edhe ithtarët e mij”! E thuaju edhe atyre që u është dhënë libri dhe injorantëve: “A pranuat fenë islame”? Nëse e pranuan islamin, atëherë e kanë gjetur të vërtetën, e nëse refuzojnë, ti ke për obligim vetëm t’u kumunikosh; All-llahu i di shumë mirë punët e robërve”. (Ali Imran, 19-20)
125. Kush ka fe më të mirë se ai që sinqerisht i është bindur (dorezuar) All-llahut dhe, duke qenë bamirës, e ndjek fenë e drejtë të Ibrahimit? All-llahu e zgjodhi Ibrahimin të dashurin më të ngushtë”. (en Nisa, 125)
Pra derisa emri musliman parqet dorëzimin e plote Allahut dhe pasimin e vetëm atyre gjerave qe Ai ka shpallur ne Kur’an dhe nëpërmjet gjuhës se te dërguarit te Tij, Muhammedit, alejhi’s selam, te pyes tani: Shën Gjergji a është feste fetare islame? Nëse jo, e qe nuk ka aspak dyshim ne këtë, atëherë largohu prej saj qe te mos e njollosesh besimin tënd.
Shën Gjergji dhe shenjtërimi i njerëzve
Thamë me pare se Shën Gjergji ka kuptimin Gjergji i Shenjte dhe ne baze te parimeve kishtare, jo krishtere, mund te besh çka të duash; shenjtëro e mallko, ndero e poshtëro, nuk ka dert…Papa ka te drejtën e shenjtërimit te atyre qe do. Kemi pare kohëve te fundit lajmin nga Papa Benedikti XVI për shenjtërimin e paraardhësit te tij, Papës Gjon Pali II. Ndërsa ne Islam hoxha nuk ka statutin e shenjtërimit te askujt, madje jo vetëm hoxha, porse as Pejgamberët nuk kane patur te drejtën qe te cilësojnë diç te shenjte pa leje paraprake nga Allahu i Madhëruar. Tek ne njeriu sado qe te jete i devotshëm, adhurues, bamirës, besnik, ai meriton respekt, lëvdate, nder, por assesi dhe në asnjë mënyrë shenjtërim. Na mjafton shembull personaliteti i njeriut me te dalluar ne faqen e dheut, Pejgamberit me te nderuar, Muhammedit, alejhi’s selam, i cili nuk pranonte një gjë te tille për vete. Ja se si e konsideronte veten ai:
110. Thuaj: “Unë jam vetëm njeri, sikurse edhe ju, mua më shpallet se vetëm një Zot është Zoti juaj, e kush është që e shpreson takimin e Zotit të vet, le të bëjë vepër të mirë, e në adhurimin ndaj Zotit të tij të mos e përziejë askë”.(Kehf 110)
Imam Ahmed transmeton nga Enesi se një njeri kishte thënë:
O Muhammed, o zotëriu ynë dhe biri i zotëriut tone, më i miri prej nesh dhe biri i më të mirit prej nesh.
Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam i tha: Mbahuni për fjalës suaj (keni kujdes se çka flisni) dhe le te mos mbizotërojë djalli mbi ju. Unë jam Muhammedi, i biri Abdullahut, rob dhe i dërguar i Allahut. Pasha Allahun! Unë nuk dua të më ngritni mbi pozitën qe ma ka dhënë Zoti im!”.
Buhariu transmeton nga Ibni Omeri:
Mos më glorifikoni (shenjtëroni) mua siç glorifikuan (shenjtëruan) të krishterët me Isain, te birin e Merjemes, ngase unë jam rob. Thuani: Rob dhe i dërguar i Allahut”.
Imam Ahmedi nga Ibni Abbasi përmend se një njeri i kishte thënë Pejgamberit, alejhi’s salatu ve’s selam:
Cka të do Allahu dhe të duash ti!
Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam i tha: A më bëre të ngjashëm me Allahun, jo çka të dua unë por çka të do vetëm Allahu”.
Të krishterët qe ngritën Isain, alejhi’s selam dhe e konsideruan zot ose djalë te Zotit, do te pendohen keq nesër para Allahut ngase Isai, alejhi’s salatu ve’s selam shfajëson veten e tij dhe nënën e tij nga adhurimi qe ua kane bere njerëzit. Thotë Allahu:
Dhe kur All-llahu tha: “O Isa, bir i Merjemes, a ti njerëzve u the: “Më besoni mua dhe nënën time dy zota pos All-llahut!? ” (Isai) Tha: “Larg asaj të mete je Ti (o Zoti im). Nuk më takon mua ta them atë që s’është e vërtetë. Ta kisha thënë unë atë, ti do ta dije. Ti e di ç’ka ka në mua, e unë nuk di çka ka në Ty. Ti je më i dijshmi i të fshehtave!” 117. Unë nuk u kam thënë tjetër atyre, pos asaj që Ti më urdhërove; ta adhuroni All-llahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj,dhe sa isha ndër ta, kam qenë përcjellës i tyre, e pasi që më more mua, Ti ishe roje (dhe dëshmues) i tyre. Ti je dëshmitar për çdo send!”. (Maide, 116-117)
Këtë qe thamë e përmbledhin disa ajete nga kaptina el Isra, ku shume qarte demantohet teori e shenjtërimit, te mbinatyrshmërisë se profetëve, dhe vërtetohet njerëzia e tyre, ngase sikur ne toke te kishte melaike qe jetojnë lirshëm si njerëzit, Allahu edhe atyre do t’ua dërgonte një melek profet. Thotë Allahu:
90. Ata thanë: “Nuk të besojmë ty derisa që të na nxjerrësh prej tokës burime”. 91. Ose, (nuk të besojmë deri që) të kesh kopshte me hurma e me rrush, e të bësh të rrjedhin vazhdimisht lumenj në mesin e tyre. 92. Ose, (nuk të besojmë derisa) të bie mbi ne qielli copa – copa, ashtu si po mendon ti (se do të na dënojë Zoti), apo të na sjellish All-llahun dhe engjëjt pranë nesh. 93. Ose të kesh një shtëpi prej ari, apo të ngjitesh lart në qiell, po ne nuk të besojmë për ngjitjen tënde derisa të na sjellësh një libër që ta lexojmë?!” Thuaj: “Subhanallah – i Madhërishëm është Zoti im, a mos jam unë tjetër vetëm se njeri, pejgamber?” 94. Po njerëzit nuk i pengoi tjetër që të besojnë, kur u erdhi atyre shpallja, vetëm se thoshin: “A thua All-llahu e dërgoi njeriun pejgamber?” 95. Thuaj: “Sikur të kishte në tokë engjëj që ecin qetë (si njerëzit), Ne do t’u çonim atyre nga qielli engjëj pejgamberë!” 96. Thuaj: “All-llahu më mjafton për dëshmitar mes meje dhe mes jush, Ai hollësisht i njeh dhe i sheh robtë e vet”. (el Isra, 93-96)
Shën Gjergji ripërtërin kujtimin e luftimit te Islamit nga armiqtë te jashtëm e te brendshëm
Me pare përmendëm se kjo feste ndërlidhet edhe me kryqëzatat apo luftërat kundër Islamit, dhe se Islami luftohet ne baza, parime dhe norma nga kjo feste do te shohim pak me vone porse ajo qe dua ta them këtu janë disa fjali, qe nuk mu kane shlyer nga kujtesa edhe sot e kësaj dite. Mbaj mend se disa pjesëtarë te komunitetit rome e ashkali, qe për vete pretendonin përkatësi islame, gjate kësaj feste sikur e harronin këtë dhe me gojën plot vrer sulmonin fenë e “tyre” me: “Bajrami me pula Shin Gjergji me lula”, “Bajrami pallavra Shin Gjergji sagllama”. Këtu nuk kam qellim te nxisë urrejtje ndëretnike porse dua tua bej me dije se si pa dituri luftohet eja dhe se çfarë ne te vërtetë na qenka kjo feste.
Festimi i kësaj feste dhe rreziku për përkatësinë tone islame
a- Natyra e kësaj feste
Kjo feste zakonisht festohet me datën 6 maj te çdo viti. Shume njerëz, me dije e pa dije, mblidhen tek teqe, tyrbe, varrezave te “evlijave”, për te kërkuar shërim nga te vdekurit. Therin kurbane, vëzhgojnë-fërkojnë trupin për gurëve te varrezave, spërkasin veten dhe familjet herët ne mëngjes me ujë me hithra, vene dege pemesh (shelnje) neper shtëpi kinse për t’i mbrojtur nga magjitë, fëmijëve iu vene penj te kuq e te bardhe ne duar, e marrëzira te shumta.
Festimi i kësaj feste tanimë ka marre edhe një karakter tjetër. Shume te rinj e te reja mblidhen ne vende te ndryshme, përgatisin ushqime, lozin, këndojnë, harrojnë Allahun, harrojnë fenë, bien ne prostitucion, vjedhin, kacafyten e ndoshta edhe vriten ndërmjet vete, e kështu me radhe.
b- Rreziku i shënimit te kësaj feste
- Kjo feste ne mes tjerash shënon edhe kryqëzatat, dhe fetarisht, çdokush qe gëzohet për disfatën e muslimanëve, ai është mynafik.
- Kjo feste me këto ritet na përkujton fillimin e shirkut-pabesimit. Ja se si na e përkujton një gjë te tille. Thotë Allahu:
23. Dhe u thanë: Mos braktisni zotat tuaj kurrsesi, mos braktisni Vedda-në, as Suvva-në, e as Jeguth-in, Jeukë-n e Nesre-n”. (Nuh, 23)
Ibni Kethiri, Allahu e mëshiroftë, ne koment te këtij ajeti ka përmendur se Vedd, Suva’, Jeguth, Jeuk dhe Nesr ishin njerëz te devotshëm prej popullit te Nuhut. Kur vdiqën ata, djalli i mallkuar shkoi tek populli dhe i inspiroi t’ua ndërtonin disa puta ne ato vende ku ata kishin ndenjur. Dhe djalli, me plot dinakëri, nuk i mësoi qe t’i adhurojnë ata ngase besimi i pastër ende ishte prezent por kur kjo gjenerate vdiq dhe erdhën pasardhësit e tyre, dituria e pastër humbi dhe ata filluan t’i adhurojnë ata puta.
Imam Taberiu përmend edhe një version tjetër. Sipas tij, këta njerëz jetuan ne periudhën ne mes Ademit, alejhi’s selam dhe Nuhut, alejhi’s selam. Këta kishin pasues, qe i pasonin traditat dhe fjalët e tyre. Kur vdiqën pasuesit e tyre thane: Sikur te bënim ndonjë skulpture (gdhendje te fotografive) te tyre ne mënyrë qe sa here t’i shikojmë te freskohemi dhe jemi te pasionuar për adhurim! Kur vdiqën këta, Iblisi iu erdhi bijve te tyre dhe iu tha: Te paret tuaj i adhuronin këta dhe i lutnin për shi, kështu qe këta te fundit i adhuruan ata.
- Kjo feste me ritet e saja ngërthen ne vete pabesimin, ngase lutja te vdekurin, kërkimi ndihme prej tij, kërkimi shërim, kërkimi fëmijë, e gjera tjera, te cilat kërkohen vetëm prej Allahut është idhujtari-Shirk. Se çka është shirku do te mësojmë shume qarte nga disa citate fetare:
Eshtë shume i fshehte kështu qe ndodhe te mendosh se një gjë është e thjeshte ndërsa ajo ta shkatërron fenë. Thotë Pejgamberi, alejhis selam: “O ju njerëz frikësohuni nga shirku sepse ai është me i fshehte sesa te ecurit e buburrecit. I thane: Si te frikësohemi kur ai është me i fshehte se te ecurit e buburrecit? Tha: Thuani: O Zot na ruaj nëse te bëjmë shirk me dije dhe te kërkojë falje nëse e bej pa dije “.
Ta shkatërron fenë dhe tere veprat qe ke bere. Thotë Allahu: E kush mohon (tradhton) besimin, ai ka asgjësuar veprën e vet dhe ai në botën tjetër është prej të shkatërruarve…”(Maide 5).
Eshtë prej mëkateve qe nuk falen. Thotë Allahu: Eshtë e vërtetë se All-llahu nuk falë (mëkatin) t’i bëhet Atij shok, pos këtij (mëkati), të tjerat i falë atij që dëshiron”. (Nisa 116).
Sipas normave fetare ai qe kthehet ne pabesim duhet mbytur. Pejgamberi, alejhi’s selam ka thënë: ” Kush e ndërron fenë mbyteni “.
Nuk arsyetohet ai edhe nëse pretendon se i ka konsideruar ata të vdekur si ndërmjetësues tek Allahu. Thotë Allahu: Ne nuk i adhurojmë ata për tjetër, vetëm që të na afrojnë sa më afër All-llahut,…”. (ez Zumer, 3)
Ata edhe pse i marrin sit e tille megjithatë nuk do t’iu bëjnë aspak dobi. Kjo për arsye se Islami ndalon pabesimin me të gjitha ngjyrat dhe format e tij. Thotë Allahu: “Ata i konsideruan “ahbarët” (priftër jehudi) të tyre, “ruhbanët” (murgjit e krishterë) të tyre dhe Mesihun (Isain) birin e Merjemes, për zota pos All-llahut, ndërsa ata nuk janë urdhëruar për tjetër (nga pejgamberët) pos për adhurimin ndaj All-llahut një, e që nuk ka të adhuruar tjetër pos Tij. I lartë është Ai nga çka i shoqërojnë”. (Tewbe, 31) Adij b. Hatimi, i cili me pare ishte i krishtere, kur e dëgjoi këtë tha: O i dërguari i Allahut! Ata nuk i kane adhuruar? Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam i tha: Po a nuk ua kanë ndaluar hallallin dhe a nuk ua kane lejuar haramin ndërsa ata, populli, i respektuan ne te gjitha këto gjera? Tha: Po. Tha: Ky është adhurimi i tyre.
Përfundimisht vend te tyre kane Xhehennemin, siç thotë Allahu: A mos menduan ata që nuk besuan se përkundër Meje mund të marrin zota (mbrojtës) robtë e Mi? Ne e kemi përgatitur për jobesimtarët xhehennemin vendpritje”. (Kehf, 102)
- Dashuria e tepërt ndaj njerëzve duke i ngritur ne kult, duke i madhëruar me fjale dhe me zemër është konsideruar pabesim-shirk. Prej kësaj dukurie famëkeqe ndaloi Kur’ani dhe sunneti. Thotë Allahu s.w.t:
O ithtarët e librit, mos teproni në fenë tuaj dhe mos thuani tjetër gjë për All-llahun, përveç asaj që është e vërtetë. Mesihu Isa, bir i Merjemes, ishte vetëm i dërguar i All-llahut. Ishte fjalë e Tij (bëhu) që ia drejtoi Merjemes dhe ishte frymë (shpirt) nga Ai. Besojeni pra All-llahun dhe të dërguarin e Tij e mos thoni: “Tre” (trini). Pushoni (së thëni), se është më mirë për ju. All-llahu është vetëm një All-llah;larg qoftë asaj që Ai të ketë fëmijë. ?ka në qiej dhe çka në tokë është vetëm e Tij. Mjafton që All-llahu është planifikues i pavarur.(Nisa 171).
- Kotësia e adhurimit te varreve dhe njerëzve te vdekur. Allahu i madhëruar ka lajmëruar ne Kur’an se nuk është e logjikshme te adhurosh te vdekurin, qe nuk mund te te sjell dem dhe as dobi. Thotë Allahu: Thuaj: “Ftoni ata, të cilët i menduat (zota) pos Atij, e ata nuk mund ta heqin prej jush mjerimin, as nuk mund ta mënjanojnë”. (Isra, 56)
- Formalitetet jo rralle janë fatale për besimin e njeriut. Vënia e patkonjve ne dere, spërkatja me ujë, rruazat kundër mësyshit, penjte ne dore, regjja me hithra, e gjera tjera, fatkeqësisht te përhapura tek ne, janë gjera qe ardhmërinë e Ahiretit ta shkatërrojnë. Pejgamberi, alejhi’s selam kishte pare një shok te tij me një pe në dore dhe e kishte pyetur perse e mbante atë. Për te me mbrojtur!-iu kishte përgjigjur. Duke ia sqaruar rrezikun e tij peri, respektivisht, besimit ne ndikimin e atij peri, Pejgamberi, alejhi’s selam i tha: Nëse vdes ne një gjendje te tille, ai kurrë nuk do te shpëtojë!
Këtu dua ta bej edhe një sugjerim. Nuk preferohet aspak varja e Kur’anit ne format te vogël ne veture, vendosja ne vitrina ne shtëpi, me bindjen se nëse e kam Kur’anin me vete nuk do te me ndodhe asgjë e keqe. Kjo është gabim dhe duhet përmirësuar ngase ndodhe qe ti të besh mëkat ne veture, duke pire alkool, bere marrëzira, apo ne dhome duke shkelur ligjet e Allahut, e kështu hyn ne listën e atyre, për te cilët thotë Pejgamberi, alejkhis selam: “Ndodhe qe njeriu ta lexoje Kur’anin ndërsa Kur’ani e mallkon atë”.
- Therja e kurbaneve behet vetëm për Zotin, dhe unanimisht, kush therë ndonjë kurban për varr, put, ose njeri, ai ka dalur prej feje dhe ka bere shirk te madh. Thotë Allahu:
161. Thuaj: “Vërtet Zoti im më udhëzoi në rrugë të drejtë, që është fé e drejtë, fé e Ibrahimit, që ishte larg besimeve të kota. Ai (Ibrahimi) nuk ishte idhujtar! 162. Thuaj: “Namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë thjesht për All-llahun, Zotin e botëve. 163. Ai nuk ka shok (nuk adhuroj tjetër). Me këtë (thjeshtësi të adhurimit vetëm për Zotin) jam i urdhëruar dhe jam i pari i muslimanëve (i pari që pranoj dhe bindem)!”. (el En’am, 161-163)
Ne këto ajete shume qarte vihen ne pah elementet kyçe të Islamit, e që janë: adhurimi, therja, jeta dhe vdekja vetëm për Allahun.
- Varri i Muhammedit, alejhi’s selam nuk adhurohet. Pejgamberi, alejhi’s selam ishte shume i ashpër ne këtë aspekt dhe kishte thënë:
“O Zoti im mos lejo qe varri im te behet idhull, ku do te luten net e. Allahu hidhërohet prej një populli, te cilët varet e pejgamberëve te tyre i shndërrojnë ne xhami”.
Në një rast tjetër ka thënë: “Mos e merrni varrin tim për vendvizitë por me dërgoni salavat kudo qe te jeni ngase salavati juaj me arrin mua”.
Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam, pak para se te vdiste i mallkoi te krishterët dhe çifutët, te cilët shndërruan varrezat e profetëve te tyre ne xhami. Aisheja, Allahu qofte i kënaqur me të, pate thënë: “Sikur te mos e thoshte këtë, njerëzit do ta bënin kult varrin e tij, por ai urrente qe varri i tij te merrej për xhami”.
Kishte lajmëruar se: “Njerëzit me te këqij, qe Kiameti do t’i zë janë ata, qe varrezat i shndërrojnë ne xhami”.
Te gjithë dijetaret islamë njëzëri kane pohuar se ndalohet puthja apo fërkimi i gurëve te varreve te pejgamberëve apo dëshmorëve, me përjashtim te gurit te zi, haxheru’l esvedit, në Qabe, për te cilin Omeri, Allahu qofte i kënaqur me te, me rastin e puthjes se tij tha: “Ti je guri, nuk bën dhe as dobi, dhe sikur te mos e kisha pare Pejgamberin, alejhi’s salatu ve’s selam duke te puthur, nuk do te puthja as unë ty”.
- Kjo feste sikur na përkujton dredhitë, mashtrimet dhe malverzimet e disa njerëzve te prishte, te cilët për qëllime komerciale janë ne
gjendje te bëjnë çdo gjë. Njeri prej tyre kishte qene ne një udhëtim me gomar dhe gjate rrugës gomari i ngordhe. Nuk kishte para ta vazhdonte rrugën dhe çfarë beri, për t’i mashtruar shtresën e paarsimuar te shoqërisë, e varrosi gomarin dhe rrinte buze varrit. Kur njerëzit kalonin pranë tij e pyesnin: Cfarë ke? Perse mërzitesh kaq shume?, ngase ai shtirej se mërzitet, ai ua kthente: Këtu është varri i një evlijaje. Njerëzit fillonin te linin para dhe kështu ai u pasurua. Me vone e kuptuan se aty nuk kishte njeri te varrosur porse ishte një gomar i ngordhur dhe se njeriu i kishte mashtruar.
- Tyrbja e Sulltan Muratit ne Mazgit, komuna e Prishtinës, nuk është ashtu siç mendojnë njerëzit se aty gjendet varri i tij. Mua nuk me ka rene te lexoje se aty është varrosur Sulltan Murati dhe se shkojnë atje kinse tek varri i tij. Ka prej tyre qe besojnë se atje është gjak i tij, kur është therur nga armiqtë e tij porse këto nuk janë aspak te vërteta. Jam i bindur se sikur Sulltan Murati I te kishte mundësi te ringjallej sot do t’ua hiqte kokat atyre qe atë tyrbe e kane bere te shenjte. Kam dëgjuar se Sulltan Murati I kur ka ardhur ne Kosove ka ardhur për hire te Allahut dhe përhapjes se fesë se Tij dhe prej atje, Turqisë, ka ecur këmbë derisa ka arritur këtu. Kështu qe nëse dëshironi te mira prej tij, pasojeni fenë, te cilën ai është munduar ta përhapë, e mos shkoni ne ato vende ku i bëni vetes suaj dëm të madh.
- Nëse shkon ne tyrbe apo tek ndonjë varr për te kërkuar fëmijë dije se ke gabuar shume ngase ajo qe te ka ndodhur ty iu ka ndodhur edhe pejgamberëve te Allahut. Thotë Allahu:
Vetëm i All-llahut është pushteti i qiejve e i tokës; Ai krijon çka të dojë; Ai i falë vetëm femra atij që do; e i falë vetëm meshkuj atij që do. 50. Ose u falë çift, meshkuj e femra, por atë që do e lë pa fëmijë (steril); Ai është i dijshëm, i fuqishëm”. (Shura, 49-50)
Para se te shohim komentin e këtij, dhe i cili lidhet në një mënyrë edhe me jetën private te disa pejgamberëve, iu bej me dije se pejgamberët ishin njerëzit qe me se shumti sprovoheshin. Nëse nuk ke fëmijë përkujto se edhe prej pejgamberëve kishte qe nuk kishin fëmijë. Nëse ke vetëm vajza përkujto se edhe prej pejgamberëve kishte qe nuk kishin vajza dhe anasjelltas. Për me shume shih se si Ibni Kethiri, Allahu e mëshiroftë, ne koment te këtij ajeti ka dhënë një mund te lëvduar. Ai duke komentuar ne mes tjerash përmend: “…Ai i jep kujt te doje dhe nuk i jep kujt te do; nuk ka pengues për atë qe donë ta jap sikurse qe nuk ka marres për atë qe nuk e jep. Ai krijoi çdo gjë,
“I jep kujt te doje vajza”, d.t.th: I dhuron vetëm fëmijë vajza. Ka thënë Begaviu: Prej njerëzve te tille është edhe pejgamberi i Allahut, Luti, (i cili nuk kishte fare djem).
“I jep kujt te doje meshkuj”, d.t.th: I jep vetëm fëmijë meshkuj. Ka thënë Begaviu: Sikurse Ibrahimi, Alejhi selam, i cili kishte djem dhe nuk kishte vajza.
“ose i jep çifte: meshkuj e femra”, d.t.th: kujt te do prej njerëzve i dhuron fëmijë te përzier, meshkuj e femra. Ka thënë Begaviu: Sikurse Muhammedi, alejhi selam, i cili kishte djem dhe vajza.
“e ke te do e le steril”, d.t.th: nuk i lindin fëmijë fare. Ka thënë Begaviu: Sikurse pejagmberët e Allahut, Jahjaja dhe Isai, te cilët nuk patën fëmijë fare.
- Kjo feste e rrënon mision e te gjithë Pejgamberëve, alejhimu’s selam ngase te gjithë thirrnin: Adhurojeni vetëm Allahun! Thotë Allahu:
Ne nuk dërguam asnjë të dërguar para teje e të mos i kemi shpallur atij se: Nuk ka zot tjetër përveç Meje, pra më adhuroni!”. (Enbija, 25)(2)
- Edhe nëse nuk shkon ne tyrbe por e feston ne shtëpi ke bere mëkat te madh. Ngase njeriu te pajtoje me te keqen kudo qe te jete ajo është sikur te jete pjesëmarrës i drejtpërdrejtë ne te. Pejgamberi, alejhi’s selam ka thënë:
“Nëse një njeri e mbyt një tjetër ne lindje e tjetri ne perëndim pajton me të që të dy janë te njëjtë ne mëkat”.
***
Vëlla dhe motër!
Pas këtij prezantimi te shkurtër qe ia bëmë kësaj feste dhe rrezikut te festimit te saj për muslimanin, me lejo qe ta shfrytezoj rastin dhe te te përkujtojë dhe diç shume me rëndësi: Kujdesin nga mëkatet, edhe nëse janë te vogla. Kjo për arsye se mëkatet e vogla janë paraardhes te mëkateve te mëdha, janë mure te shtëpisë se madhe, qe quhet Mëkat i madh, janë parashenja te tyre.
Fatkeqësisht, shef disa njerëz te injorojnë disa mëkate edhe pse ato si të tilla janë prej mëkateve te mëdha, madje, i kryejnë ato mëkate duke mos ndier fare se ata janë duke bere mëkate dhe as qe i mundon ndërgjegjja. Transmetojnë Buhariu ne Sahihun e tij dhe Imam Ahmedi ne Musnedin e tij nga Ebu Seid El Hudrijj, i cili ka thënë:
Ju po i bëni disa gjera, që në sytë tuaj janë më të imta se sa fija e flokut ndërsa ne në kohën e Pejgamberit, alejhi selam i konsideronim si mëkate shkatërruese” .
Dijeni se nëse djalli iu ka mashtruar me mëkate sot, ai nesër para Allahut do ta shfajësojë veten. Thotë Allahu:
16. Ata (hipokritët) janë shembull si djalli, kur i thotë njeriut: “Refuzo besimin!”, e kur ai ta ketë refuzuar, ai (djalli) tërhiqet e thotë: “Unë tërhiqem prej teje; unë i frikohem All-llahut, Zotit të gjithësisë!”. (Hashr, 16)
E pasi të kryhet çështja (të hyjnë ata të xhennetit dhe të xhehennemit në të, xhehennemlinjve) djalli (u mban ligjëratën e shëmtuar), dhe u thotë: “Vërtet, All-llahu ju pat premtuar premtim të vërtetë, e unë ju pata premtuar dhe, qe, nuk e zbatova premtimin ndaj jush. Po unë nuk pata kurrfarë pushteti ndaj jush (që t’ju detyroj), përpos që ju thirra (në rrugë të gabuar), e ju m’u përgjigjët; atëherë pra mos më qortoni mua, po qortojeni veten. Unë nuk mund t’ju shpëtoj juve, e as ju nuk mund të më shpëtoni mua. Unë mohoj shoqërimin tuaj që ma bëtë mua më parë (më adhuruat në vend të Zotit)”. S’ka dyshim, jobesimtarët kanë dënim të dhembshëm”. (Ibrahim, 22)
Allahu na befte prej atyre qe bëjnë vepra te mira gjithmonë! Allahu na befte prej atyre qe nëse gabojnë pendohen, nëse nuk dine mësojnë, nëse iu behet padrejtësi falin, nëse iu ndodhe diç durojnë, dhe për çdo te mire Allahun e falënderojnë!
Me respekt nga vëllai juaj ne fe,
Sedat Gani Islami
4 maj 2007, e xhuma
Vushtrri, Kosove
———— ——— ——— -
(1) Shejh Albani në Sunen Ebi Davud, nr: 1134, thotë se hadithi është autentik
(2) Pejgamberi i pare, Nuhu, i kishte thënë popullit te tij:
Ne e patëm dërguar Nuhun te populli i vet, e ai tha: “O populli im, adhurojeni All-llahun, nuk keni zot tjetër pos Tij. Unë kam frikë për dënimin tuaj në një ditë të madhe!”. (A’raf, 59)
Hudi, alejhi selam, i kishte thënë popullit te vet:
Edhe te (populli) Ad-i (dërguam) vëllain e tyre Hudin, e ai tha: “O populli im, adhurojeni (një Zot) All-llahun, ju nuk keni zot pos Tij, a nuk po frikësoheni?! “. (A’raf, 65)
Shuajbi, alejhi selam i kishte thënë popullit te vet:
E në Medjen (dërguam) vëllain e tyre Shuajbin. Ai tha: “O populli im, adhurojeni All-llahun (Një), ju nuk keni zot tjetër pos Tij”. (A’raf, 85)
Musai, alejhi selam, i kishte thënë popullit te vet:
I adhuruari juaj është vetëm All-llahu, që përveç Tij nuk ka zot tjetër, e dituria e Tij ka përfshirë çdo send”. (Taha, 98)
Isai, alejhi selam i kishte thënë popullit te vet:
Dhe kur All-llahu tha: “O Isa, bir i Merjemes, a ti njerëzve u the: “Më besoni mua dhe nënën time dy zota pos All-llahut!? ” (Isai) Tha: “Larg asaj të mete je Ti (o Zoti im). Nuk më takon mua ta them atë që s’është e vërtetë. Ta kisha thënë unë atë, ti do ta dije. Ti e di ç’ka ka në mua, e unë nuk di çka ka në Ty. Ti je më i dijshmi i të fshehtave!” 117. Unë nuk u kam thënë tjetër atyre, pos asaj që Ti më urdhërove; ta adhuroni All-llahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj,dhe sa isha ndër ta, kam qenë përcjellës i tyre, e pasi që më more mua, Ti ishe roje (dhe dëshmues) i tyre. Ti je dëshmitar për çdo send!”. (Maide, 116-117)