Titulli në origjinal: Ja, erdhi koha që edhe të krishterët dhe çifutët t’i  shmangen mishit të derrit!

Autor: Muhammed Husejn Ja’kub

Burimi: http://www.yaqob.com/site/docs/articles_view.php?a_id=345&cat_id=20

Përkthyes: Sedat Islami

15.05.2009, Vushtrri, Kosovë

***

Thotë Allahu i Madhëruar:

“ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (41) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُشْرِكِينَ (42) فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ يَوْمَئِذٍ يَصَّدَّعُونَ (43) مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ (44) لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ

Për shkak të veprave (të këqija) të njerëzve, janë shfaqur në tokë e në det të zeza (bela, skamje, katastrofa, humbje e bereqetit etj.), e për ta përjetuar ata një pjesë të asaj të keqeje që e bënë, ashtu që të tërhiqen (nga të këqijat). 42. Thuaj: "Ecni nëpër tokë dhe shikoni se si ishte përfundimi i atyre që ishin më parë, shumica e tyre ishin jobesimtarë". 43. Ti përmbaju fuqimisht fesë së drejtë, para se të vijë dita që nuk ka kthim, pse prej All-llahut është caktuar, atë ditë ata (njerëzit) ndahen. 44. Kush nuk besoi, barrën e mosbesimit të vet e ka kundër vetes, e kush bëri punë të mirë, ata vetvetes i përgatitën vendin (xhennetin). 45. Që t'i shpërblejë Ai (All-llahu) nga të mirat e veta, ata që besuan dhe bënë vepra të mira, vërtet, Ai nuk i do jobesimtarët”[1]. 

Kështu e sulmoi tokën kjo “furtunë”…

E lusim Allahun e Madhëruar t’i ruaj muslimanët nga sherri i saj. Pasuan deklarata tmerruese…”Faluni në hapësirë”, “Mos bëni Umren”, saqë gati fitova përshtypjen se do të vini në xhami me maska.

Me gjithë këtë kërcenim të madh, me gjithë këtë rrezik, frikë e ankth, megjithatë ende nuk i jemi kthyer Allahut të Madhëruar, Sunduesit të çdo gjeje. A nuk ka thënë Ai:

“قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ

...Thuaju: "Të gjitha janë nga All-llahu!...”[2].

Të dashur vëllezër!

Në kohën e epidemive përhapet egoizmi, grabitja, padrejtësia, struktura e popullit prishet dhe shkatërrohet….Por kjo nuk vlen për muslimanët ngase ne jemi “si një trup i vetëm”[3], si:

”كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ

... të rreshtuar si të jenë ndërtesë e fortifikuar”[4].

Sprovat na ofrojnë tek Zoti ynë siç na ofrojnë epidemitë, luftërat, krizat ekonomike, etj:

“فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا

E pse të mos përuleshin kur ju erdhi atyre dënimi jonë?...”[5].

Gripi i derrave

Me të përmendur të emrit “Derr” do të gjesh njerëz që skuqen, turpërohen, mbulojnë fytyrën dhe thonë: Ne nuk e hamë atë!

Çifutët thane: Ne nuk e hamë derrin!

Të krishterët thanë: Ne nuk e hamë derrin!

Atëherë kush e hanë atë? A mos vallë ne e hamë atë?!

Ata e hanë dhe bëjnë tregti me të por ndihen të turpëruar ta përmendin atë:

“وَإِذَا لقُوا الّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا، وَإِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ

E kur i takojnë ata që besuan thonë: "Ne kemi besuar!" Por kur veçohen me djajt (parinë) e vet u thonë: "Ne jemi me ju, ne vetëm jemi tallur (me besimtarët)”[6]. 

Si t’iu besosh atyre që shpifën për Allahun e Madhëruar?!

Ajo është njolla e tyre, ai trupi i tyre…Kuptoje këtë or njeri i mençur!

Dëfrehu me këtë sqarim të saktë. Shijoje këtë tregim...Shikoje këtë historik...Dëgjoji këto ajete:

“يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (*) إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آَمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ (*) وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آَمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ (*) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (*) وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ (*) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آَمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ (*) قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولَئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ

O ju që besuat! Kush largohet prej jush nga feja e vet (i bën dëm vetes) s'ka dyshim se All-llahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin), (një popull) që është modest e i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i fortë ndaj mohuesve, që lufton në rrugën e All-llahut dhe që nuk i frikësohet kërcënimit të asnjë kërcënuesi. Kjo (cilësi e atij populli) është dhuratë e All-llahut që i jep atij që do. All-llahu është dhurues i madh, i dijshëm. 55. Mik (i afërt) juaji është vetëm All-llahu, është i dërguari i Tij dhe ata që besuan e që falin namazin dhe japin zeqatin duke bërë rukuë (duke qenë respektues). 56. E kush ka për mik All-llahun, të dërguarin e Tij dhe ata që besuan, s'ka dyshim se ana (pala-krahu) e All-llahut është ngadhënjyese. 57. O ju që besuat! Mos i merrni për miq ata të cilëve u është dhënë libri para jush edhe as jobesimtarët që me fenë tuaj tallen dhe luajnë. Kini dro All-llahun po qe se jeni besimtarë. 58. Edhe thirrjen (ezanin) tuaj për namaz ata e marrin për tallje e lojë. Me këtë vërtetojnë se janë popull që nuk kupton. 59. Thuaj: "O ithtarë të librit, a na shihni për të metë vetëm pse besuam All-llahun; besuam atë që na zbriti neve dhe atë që zbriti më parë! S'ka dyshim, shumica jush janë të shfrenuar. 60. Thuaj: "A t'ju lajmëroj për një të keqe (të zezë) më të dëmshme (nga ajo e metë që na e shihni) si dënim nga All-llahu? (Ajo është) Mallkimi i atij që e mallkoi All-llahu dhe hidhërimi ndaj tij, që disa prej tyre i shndërroi në majmunë e në derra, e i bëri adhurues të djallit. Të tillët janë në pozitë më të keqe dhe më të humburit prej rrugës së drejtë”[7].

Tash ta rrëfej tregimin e këtyre ajeteve. Ithtarët e librit, çifutët dhe të krishterët, talleshin me muslimanet duke iu thënë: Nuk kemi parë njerëz me fat më të keq se ju në këtë dhe botën tjetër.

Ata qenë mashtruar me pasuritë e dynjasë kështu që menduan se të njëjtin fat do ta trashëgojnë edhe në Ahiret. Kështu është sprova e pasanikëve:

“قَالَ مَا أَظُنُّ أَنْ تَبِيدَ هَذِهِ أَبَدًا (*) وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُدِدْتُ إِلَى رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِنْهَا مُنْقَلَبًا

 ...Unë nuk mendoj se zhduket kjo kurrë! 36. Dhe nuk besoj se do të ndodhë kijameti, (dita e gjykimit), por nëse bëhet që të kthehem te Zoti im, pa dyshim do të gjej ardhmëri edhe më të mirë se kjo”[8].

Kur na cilësuan si të varfër zbriti ky ajet:

“قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ

Thuaj: "A t'ju lajmëroj për një të keqe (të zezë) më të dëmshme (nga ajo e metë që na e shihni) si dënim nga All-llahu?”.

Besimtarët iu thanë: O vëllezër të derrave dhe majmunëve. Ata u turpëruan dhe ulën kokën.

Ata na urrejnë për faktin se ne pa asnjë dallim besojmë në të gjithë të dërguarit e Allahut të Madhëruar kurse ata bëjnë dallime;

Gratë tona janë të ndershme kurse gratë e tyre të shthurura;

Ne nuk konsumojmë alkool kurse shumica e tyre janë moralprishur;

Ata nuk mohojnë se janë mallkuar, se Allahu i Madhëruar është hidhëruar prej tyre dhe se gjyshërit e tyre qenë transformuar në majmunë dhe derra.

A jemi ne fukara apo nipërit e ...?

Është thënë se në majmunë u shndërruan As’habus Sebt-ët (grup çifutësh që shkelën urdhrin fetar të së shtunës) kurse derra ishin ata që mohuan sofrën e Isait, alejhi’s selam. Ibni Abbasi rrëfehet të ketë thënë se që të dy palët e transformuara, derrat dhe majmunët, ishin nga çifutët. Të rinjtë u shndërruan në majmunë kurse të vjetrit në derra.

A e di përse e cilësuan të padrejtë vendimin e Gjykatës dhe shfaqën mëshire e keqardhje për derrat? Ngase ata besojnë se derrat janë vëllezërit e tyre dhe se këta janë nipër të gjyshërve të transformuar.

Sido që të jetë, kjo bindje është e gabuar. Pejgamberi, alejhi’s selam ka thënë:

“إن الله لم يمسخ شيئا، فجعل له نسلاً ولا عقبا، وكانت القردة والخنازير قبل ذلك

Allahu i Madhëruar nuk transformon diç e me pas t’iu caktojë atyre pasardhës dhe gjenezë. Jo, majmunët dhe derrat ekzistonin edhe më parë”[9].

Pra, majmunët dhe derrat e sodit nuk janë pasardhës të çifutëve dhe të krishterëve.

Kur ne tash jemi duke jetuar nën hijen e këtyre ditëve, e ardhmja e të cilave nuk dihet se çka sjell, na duhet të pyesim: Çfarë janë ato elemente që strukturën e ummetit e forcojnë në kohën e epidemive?

1. Dashuria për vdekjen dhe shpresa për të

Ndoshta me të dëgjuar këtë fjalë do të më thuash: Aisheja, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “Ne të gjithë e urrejmë vdekjen”...Po, por çfarë i tha Pejgamberi, alejhi’s selam:

“من أحب لقاء الله أحب الله لقاءه، ومن كره لقاء الله كره الله لقاءه". فقالت عائشة رضي الله عنها: "يا رسول الله؛ فكلنا يكره الموت!" قال: "لا. إنما ذاك عند موته؛ إذا بشر برحمة الله ومغفرته أحب لقاء الله، فأحب الله لقاءه، وإذا بشر بعذاب الله كره لقاء الله، وكره الله لقاءه

Kush e do takimin me Allahun edhe Allahu e do takimin me të kurse kush urren takimin me Allahun edhe Allahu urren të takohet me të. O i dërguari i Allahut! Por të gjithë ne urrejmë vdekjen?! Jo, çështja fokusohet diku tjetër. Kjo është në momentet e vdekjes kur të përgëzohet besimtari me mëshirën dhe faljen e Allahut të Madhëruar, atëherë ai e do takimin me Allahun dhe Allahu e do takimin me të. Ndërsa kur të përgëzohet (mëkatari) me ndëshkimin e Allahut, atëherë ai urren takimin me Allahun dhe Allahu urren takimin me të ”[10].

Dashuria e ligjësuar për vdekjen është ajo që buron nga mallëngjimi për Allahun e Madhëruar. Ka gjene Pejgamberi, alejhi’s selam:

“إنكم لن تروا ربكم حتى تموتوا

Ju nuk do ta shihni Zotin tuaj përderisa të mos vdisni[11].

Në momentet kur ndahej nga kjo botë, kishte ngritur gishtin tregues të dorës dhe thoshte:

“اللهم؛ الرفيق الأعلى

O Zoti im! Unë pëlqej shoqërinë e lartë (shoqëri të profetëve në Xhennet)”[12].

Kurse urrejtja e vdekjes që është transmetuar ajo ka të bëjë me mospajtimin me caktimin e Allahut të Madhëruar ndaj edhe dëshiron të vdes. Thotë Pejgamberi, alejhi’s selam:

“لا يتمنين أحدكم الموت لضر نزل به.. وليقل: اللهم أحيني ما كانت الحياة خيرا لي وتوفني إذا كانت الوفاة خيرا لي

Assesi mos e dëshironi vdekjen për shkak të ndonjë belaje që mund ta ketë goditur ndonjërin prej jush...Në vend të kësaj le të thotë: o Zoti im! Më lë të jetoj aq sa jeta është në dobinë time dhe më vdis atëherë kur vdekja është më e mirë për mua”[13].

Tashmë kam një pyetje:

Dëshira për vdekje a e shkurton jetën?

Ai që e dëshiron vdekjen, a vdes para kohe?

Natyrisht se jo por unë të them: Kureshtja për vdekjen jetën e bënë më të ëmbël. Paramendo nëse epidemia godet një njeri që e do vdekjen...Ja një shembull. Muadh b. Xhebeli dëshironte të vritej si shehid në betejë por Omeri e ndalonte nga Xhihadi ngase dituria e tij ishte më se e nevojshme për muslimanët. Kur ndodhi murtaja, Muadhi tha: O Zoti im! Bëje hisedar edhe familjen e Muadhit në këtë mirësi! Ai kishte dy gra dhe shumë djem. Vdiqën që të gjithë ndërsa ai i varrosi. Vet u godit pak në dorë kështu që njerëzit e vizitonin dhe i thoshin: Bela e vogël qenka! Kurse ai e puthte atë dhe thoshte: Ekziston mundësia që Allahu i Madhëruar ta bekojë këtë të vogël dhe të bëhet e madhe. Nuk vonoi shumë dhe murtaja ia morri tërë trupin kështu që realizoi ëndrrën e tij për të vdekur dëshmor në rrugën e Allahut të Madhëruar ngase Pejgamberi, alejhi’s selam ka thënë:

“والمطعون شهيد

Edhe i godituri nga murtaja është dëshmor”[14].

Pashë Zotin! Më thuaj përse dëshiron të jetosh? Kë dëshiron ta shohësh? A nuk e di se ne nuk mund ta shohim Allahun e Madhëruar pa vdekur –siç na mësoi Muhammedi, alejhi’s selam?!

Nëse të frikësojnë mëkatet atëherë tek kush po shkon?

Çfarë do nga jeta e gjatë? Më shumë të mira? A nuk e do botën e cila nuk merr fund? Defekti më i madh i kënaqësive të kësaj bote është se ato kanë fund kurse fill pas tyre vjen barra. Ata që vdiqën nuk iu përfundoi jeta por në fakt filloi.

Mirësitë e dashurisë për vdekjen

- Do të begatohesh me kënaqësi dhe mbështetje në Allahun e Madhëruar derisa përreth teje shpërthen trishtimi dhe mjerimi. Kjo për arsye se ai që dëshiron vdekjen nuk ka përse të frikësohet a trishtohet prej saj.

- Do të begatohesh me besnikëri ngase nuk do të jesh prej atyre që për hire të parasë bëjnë tregti me gjëra të ndaluara.

O Zoti im! Qetëso tregtarët muslimanë të mishrave dhe tërë ata që kanë profesione!

- Do të begatohesh me bujari ngase do të ndihmosh njerëzit dhe:

“لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ

Kurrë nuk do ta arrini sinqeritetin e plotë me besim (as kënaqësinë e lumtur në xhennet) derisa të mos e jepni më të dhembshmen (më të dashurën) e pasurisë suaj...”[15].

Bamirësia tek ti le të motivohet nga shikimi i Allahut të Madhëruar. Bë mirë se do ta shikosh Atë. Aisheja pasi që Pejgamberi, alejhi’s selam theri një dele i tha:

ما بقي عندنا منها إلا الذراع

Nuk na mbeti asgjë me përjashtim të një kofshe.

Pejgamberi, alejhi’s selam i tha:

كلها بقي إلا الذراع

E tëra ka mbetur me përjashtim të kofshës“[16].

Rebi’ b. Hejthem, një asket i njohur, kishte kërkuar një herë nga familja t’ia gatuajnë një ëmbëlsirë. Ata u gëzuan dhe ia gatuan por ai e dha lëmoshë atë. E përse na lodhe kurse tash nuk po e han?- iu drejtuan. Po kush e ngrëni përveç meje?! –ua ktheu ai.

D.t.th. ai kur e dha lëmoshë konsideroi se e deponoi në ahiret ku patjetër se do ta shijojë edhe më të ëmbël se ajo.

 Për Bishr el Hafiun është thënë të jetë i vetmi që ka dalë prej kësaj bote ashtu siç ka hyrë në të. I erdhi një njeri në kohën kur vuante nga sëmundja e vdekjes dhe iu ankua kështu që ai hoqi këmishën që e kishte dhe ia dha duke veshur vet një këmishë të huazuar në të cilën edhe vdiq.

Mos kafsho buzën tënde por mendohu se çfarë do të kontribuosh për muslimanët nëse atyre iu vjen epidemia a diç tjetër. Hudhejfe el Adevijj rrëfen: Në Ditën e Jermukut (betejë) e kërkoja kushëririn tim në mesin e të vrarëve për t’i dhënë ujë nëse është i etur. Ja e gjeta dhe i thashë: A do ujë? Derisa më bëri me shenjë që t’ia ofroj gotën, një njeri lëshoi një klithmë: Ah! Më dha shenjë që t’ia dërgoj atij ujin. Shkova t’ia jap ujin kur pashë se ai ishte Hisham b. El Asi. A do ujë? – e pyeta. Edhe ky derisa më dha shenje që t’ia jap dëgjoi klithmën e një njeriu ndaj më bëri me kokë që t’ia dërgoj atij. Shkova tek ai por pashe se kishte vdekur kështu që thashë të kthehem te Hishami por edhe ky kishte vdekur. Shpejtova tek kushëriri im dhe pashë se edhe ai vdiq.

Ata vdiqën, Allahu i Madhëruar iu dhëntë mëshirë, kurse struktura e ummetit nuk u dëmtua aspak.

- Do të begatohesh me devotshmëri, e cila të bën ta braktisësh edhe atë të lejuarën nga frika se mos është përzier me të dyshimta. Në kohë krizash e epidemish, gjërat e lejuara pështillen me të ndaluara kështu që njerëzit nuk bëhen shumë serioz në këtë drejtim. Pejgamberi, alejhi’s selam ka thënë:

“إن خير دينكم الورع

Përkushtimi juaj fetar më i sinqerti shprehet në Ver’ë [17]”[18].

- Begatohesh me përfillje normale të shkaqeve (kujdes paraprak). Pejgamberi, alejhi’s selam ka thënë:

“إذا سمعتم بالطاعون بأرض فلا تدخلوها، وإذا وقع بأرض وأنتم بها فلا تخرجوا منها

Nëse dëgjon për Murtajën ta ketë goditur ndonjë vend, atëherë mos shkoni në të. Kurse nëse jeni në të, atëherë mos dilni prej tij”[19].

Kjo është një mburojë që ndalon përhapjen e fatkeqësive dhe trishtimin e epidemive. Kur Omeri dëgjoi për Murtajën që ishte në Sham ai ishte gati të hynte në të kështu që u kthye mbrapsht për në Hixhaz. Ebu Ubejde i tha:

أفرار يا عمر من قدر الله؟"، قال له عمر: "نعم، نَفِرّ من قدر الله إلى قدر الله

A po ikë nga caktimi i Allahut o Omer? Ne ikim nga caktimi i Allahut për në caktim të Allahut të Madhëruar- ia ktheu Omeri“.

2. Pendimi i tërë ummetit

Pendimin do të na e mundësonte në këtë kohë kur “derrat” janë bërë lajmi kryesor, fjala e Allahut të Madhëruar:

“وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ

...por edhe si këshillë për të devotshmit”[20].

Është frika nga transformimi.

“وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (*) فَجَعَلْنَاهَا نَكَالًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ

Ju tanimë e keni të njohur çështjen e atyre nga mesi juaj që nuk respektuan (urdhrin) në të shtunën, e Ne u thamë: Shndërrohuni në majmunë të përbuzur! 66. Atë (shndërrim të tyre) e bëmë masë ndëshkuese për ata që e përjetuan (me sy) dhe për pastajshmit, por edhe si këshillë për të devotshmit”[21].

Nëse je prej të devotshmëve, atëherë shenja e kësaj duhet të jetë frika nga transformimi. Rebi’ b. Hejthemit i kishte thënë vajza: O baba, unë po shoh njerëzit që flenë ndërsa babanë tim se shoh dot të flenë. Babai yt ka frikë natën (kur ndëshkimi i Allahut të Madhëruar mund të vjen befas)[22]. Kur binte të flinte e prekte fytyrën me dorë dhe thoshte: Kam frikë të jam transformuar gjatë kohës sa isha fjetur.

Kjo nuk është frike e tepërt por është dituri ngase Pejgamberi, alejhi’s selam ka thënë:

“ليبيتن أقوام من أمتي على أكل ولهو ولعب، ثم ليصبحن قردة وخنازير

Një grup nga ummeti im do ta kalojnë natën në ngrënie, epsh dhe lojë kurse do të gdhijnë si majmunë dhe derra”[23].

“والذي نفسي بيده ليبيتن أناس من أمتي على أشر وبطر ولعب ولهو، فيصبحوا قردة وخنازير باستحلالهم المحارم واتخاذهم القينات وشربهم الخمر وبأكلهم الربا ولبسهم الحرير

Pasha Atë në dorën e të Cilit është shpirti im, një grup prej ummetit tim do ta kalojnë natën në të qeshur, të pakujdesshëm (se çfarë bëjnë), lojë dhe epsh ndërsa në mëngjes gdhijnë si majmunë dhe derra. Kjo edhe për shkak se kanë lejuar ndalesat si dhe kanë marrë këngëtare, kanë pirë alkool, kanë ngrënë kamatë dhe kanë vesh mëndafsh ”[24].

“يمسخ قوم من هذه الأمة في آخر الزمان قردة وخنازير" قالوا: "يا رسول الله، أليس يشهدون أن لا إله إلا الله، وأن محمدا رسول الله؟" قال: "بلى، ويصومون، ويصلّون، ويحجّون" قالوا: "فما بالهم؟" قال: "اتخذوا المعازف والدفوف والقينات، فباتوا على شربهم ولهوهم، فأصبحوا قد مسخوا قردة وخنازير

Një grup prej këtij ummeti ne kohën e fundit do të shndërrohet në majmunë dhe derra. O i dërguari i Allahut! Po a nuk dëshmojnë ata se nuk ka Zot përveç Allahut të Madhëruar dhe se Muhammedi është i dërguari i Tij?! –e pyetën disa. Po, gjithsesi, madje edhe agjërojnë, falen, bëjnë haxhin- sqaroi ai. Po për ç’shkak atëherë ata po u shndërruakan në majmunë e derra? Ata marrin vegla muzikore, defa, këngëtare dhe kalojnë tërë natën duke pirë alkool dhe duke u dëfryer. Kur të gdhijnë shohin se janë transformuar në majmunë dhe derra”[25].

Ibni Ebi Dunja nëpërmjet Salih b. Halidit citon Ebu Zahirijjeh-in të ketë thënë: Kiameti nuk do të ndodhë derisa dy veta të shkojnë për ta kryer një punë të fëlliqtë. Edhe pse njëri prej tyre shndërrohet në derr apo majmunë, kjo nuk do ta pengoj shokun e tij që ta përmbush kënaqësinë epshore për të cilën mori rrugë. Po kështu nuk ndodhë derisa dy shokë të nisen për ta kryer një punë  njëri të fundoset në tokë kurse tjetrin të mos e pengojë fare kjo që ta realizoje kënaqësinë epsharake.

Ibni Abbasi ka thënë: Homoseksuali nëse vdes pa pendim, në varr transformohet në derr. 

Është transmetuar se ata që hajnë kamatë do të ringjallen në formë të qenve dhe derrave për shkak të dredhive të tyre, mu ashtu siç iu ngjau edhe çifutëve...

Ka thënë Ebu Ejjub es Sahtijani: Ata mundohen ta mashtrojnë Allahun e Madhëruar ashtu siç mashtrojnë ndonjë fëmijë dhe po ta kishin bërë mëkatin drejtpërdrejtë do të kishte qenë më lehtë për ta”.

Transformimi i zemrave

Ibnu’l Kajjimi ne librin e tij Ed Dau ve’d Deva ka përmendur se transformimi mund te jete konkret por edhe shpirtëror. Zemra  njeriut shndërrohet në zemër kafshe duke argumentuar për këtë me ajetin kur’anor dhe hadithin profetik:

“وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ

Nuk ka asnjë gjallesë në tokë dhe as shpendë që fluturojnë me dy krahë e që nuk janë të ndara në grupe (të ndryshme), sikurse edhe ju (Zoti i krijoi, i pajisi si juve)...”[26].

“لهم قلوب شياطين في جثمان إنس

Ata kanë zemra djajsh në trupa njerëzish”[27].

Me këtë argumentoi se zemrat njerëzore mund te shndërrohen ne jonjerëzore duke mbetur pjesa tjetër e trupit. Sufjan b. Ujejne ka thënë: Ka njerëz që kanë zemra qensh, zemra macesh, zemra gomarësh, zemra majmunësh, zemra derrash...

Mu për këtë, ne duhet të pendohemi për mëkatet të veçanta ashtu siç na veçoi Allahu i Madhëruar me këtë epidemi të caktuar. Ekzistojnë mëkate të caktuara prej të cilave patjetër se duhet të pendohemi.

Përse bash derri?

Derri është veçuar për arsye se posedon moral të prishur. Nuk është xheloz, nuk vret mendjen se me kë mund të jetë derri femër, dhe siç thuhet, një derrë femër ne mesin derrave meshkuj vlen për të gjithë. Kryen marrëdhënie në vendet anale dhe han ndyrësira, madje ato me të ndyrat dhe atë të vetvetes.

Prej cilësive me të theksuara të tij është grykësia dhe pangopësia. Është torollak dhe nuk ka ndjenja. Thuhet se prej mënyrave të shtimit të peshës së tij është pranimi i tij me një goditje të fortë.

Sa të shumtë janë ata që humbin nderin për shkak të barqeve të tyre.

Derri kultivon mikrobe të caktuara dhe nuk dëfrehet vetëm me to por edhe i zhvillon për t’i bartur më pas tek të tjerët.

A thua vallë ne mesin tonë ka njerëz që kanë zemra derrash në trup njerëzor?!

A janë shndërruar zemrat në zemra derrash siç thotë poeti:

اشدُد يديك بكلبٍ إن ظفرتَ بهِ ...

فأكثرُ الناس قد صاروا خنازيرا

Po e zure një qen, mbaje fort për duarsh

Ngase shumica e njerëzve sot u bënë derra

Kërkoj mbrojtje për muslimanët tek Allahu i Madhëruar nga një gjendje e tillë!

O Zoti ynë! Na shëro nga çdo epidemi dhe na shpëto nga çdo sprovë!

3. Vendosmëria

Vendosmëria dhe paluhatshmëria në ndalimin e derrit ngase:

“فإنه رجس

..ai është i ndytë...”[28].

Pra, i tëri është i ndaluar: mishi, dhjami, therja, çmimi, madje edhe në epidemi është haram.

Le të mos mashtrojë thënia e atyre se derri është një thesar shtazarak që nuk duhet të nënçmohet. Allahu i Madhëruar ka thënë:

“قُلْ لَا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنْزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

Thuaj: "Në atë që më është shpallur mua (në Kur'an) nuk po gjej të ndaluar diçka nga ushqimi, përveç në qoftë se ai (ushqimi) është: cofëtinë, gjak i derdhur ose mish derri, ai është i ndytë, dhe pos asaj që është therrur jo në emër të All-llahut (por të ndonjë idhulli) e që është mëkat. E kush detyrohet (t'i hajë këto të ndaluara), por duke mos pasur për qëllim shijen dhe duke mos e tepruar, Zoti yt është që falë e mëshiron shumë”[29].

Vet Isai, alejhi's selam do ta mbytë atë, siç thotë Pejgamberi, alejhi's selam:

“الأنبياء إخوة لعلات وأمهاتهم شتى، وأنا أولى الناس بعيسى بن مريم، لأنه ليس بيني وبينه نبي، وإنه نازل فاعرفوه، فإنه رجل مربوع إلى الحمرة والبياض، كأن رأسه يقطر، وإن لم يصبه بلل، وأنه يدق الصليب، ويقتل الخنزير

Pejgamberet janë vëllezër prej babai ndërsa nënat i kanë të ndryshme. Unë kam më së shumti të drejtë në Isain, të birin e Merjemes, ngase mes meje dhe tij nuk ka profet. Ai do të zbresë ndaj njiheni: është trup mesatar, është petrit (fytyrë të bardhë me të kuqe), koka i shkëlqen sikur të pikojë ujë edhe pse nuk është e lagur (shumë i pastër), ai do ta thyejë kryqin dhe do ta mbys derrin”[30].

Përforcohu! Ai është i ndyrë nga vet natyra.

Feja jo vetëm atë që e urren por edhe ndalesat tjera duke i cilësuar si të urryera i përshkruan me diç nga derri, siç qëndron në hadithin autentik të shënuar nga Imam Muslimi:

“من لعب بالنردشير فكأنما صبغ يده في لحم الخنزير ودمه

Kush luan tavëll është sikur ta fus dorën ne mishin apo gjakun e derrit”.

Ka thënë Ibni Omeri: Loja me tavëll është sikur lyerja me dhjam derri.

Ja ty po ta dhurojmë këtë plazmë (serum) që me lejen e Allahut të përforcohesh:

Paramendoje krenarinë e Allahut ne të djeshmen e afërt kur goditi botën me krizë ekonomike dhe tërë njerëzimi u drejtuan kah islami për të kërkuar zgjidhje!

Paramendo tani kur bota është goditur ne aspektin shëndetësor dhe ushqimor për tu izoluar njerëzit në shtëpitë dhe vendet e tyre, paramendo tani kur gjuha e tyre thotë: Ah mjerë për ne që nuk e kemi këtë fe në të cilën nuk ka vend për derrin!

Thotë Allahu:

“سَنُرِيهِمْ آَيَاتِنَا فِي الْآَفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (*) أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ

Ne do t'ua bëjmë atyre të mundshme që t'i shohin argumentet Tona në horizonte dhe në veten e tyre deri që t'u bëhet e qartë se ai (Kur'ani) është i vërtetë. A nuk mjafton që Zoti yt është dëshmitar për çdo gjë? 54. Vini re! Ata janë në dyshim për takimin me Zotin e tyre (me botën tjetër), e ta dini se Ai ka përfshirë me dijen e vet çdo send”[31].

Iu dua për hire të Allahut!

Wes selamu alejkum ve rahmetullahi ve berekatuhu!