Para disa vitesh isha në Haxh dhe në një takim me vëllezër propozova që tematika e tij të ishte “Kështu më ka mësuar jeta ime!” Kërkova nga çdo njëri prej të pranishmëve të rrëfej për diç qç ka lënë gjurmë në jetën e tij. një vëlla nga Jordania filloi rrëfimin e tij, i cili është dhe boshti i këtij artikulli. Vitin e kaluar –filloi rrëfimin- punoja në një kompani por hoqa dorë ndërsa obligimet që kishin ndaj meje mi kompensuan me të holla në vlerë të 3,200 dinarëve. E mora këtë shumë të hollash ndërsa nuk kisha para tjera. Shkova në shtëpi dhe iu tregova prindërve. Më thanë: Shko dhe na regjistro për të kryer Haxhin këtë vit. Nuk kisha para tjera. Si t’ia bëja? Shkova dhe i regjistrova ndërsa pas ca ditëshe dhe i përcolla për në Haxh. Betohem në Alalhun se nuk kisha para tjera. Deshi Zoti që pas dy javësh, kur edhe u kthyen prindërit e mi, të gjeja një punë të re. Por, nuk është kjo e tëra. Drejtori i kompanisë ku pata punuar më parë, më thirri në telefon dhe më tha: Të ka mbetur një pjesë e të hollave pa e marrë, andaj eja sa më shpejt. Nuk prisja të ishte shumë e madhe. Mendoja në një vlerë të vogël.
Vë re! Të gjitha paratë që i kishte i kishte shpenzuar për prindërit.
Thotë: Shkova tek drejtori ndërsa ai më dha një çek me plot 3,200 dinarë.
O Zot! Sa çudi e madhe! Dha për prindërit 3,200 dinarë ndërsa ato iu kthyen pas vetëm ca ditëve.
Nëse do të merrnim mësim nga ky rast, atëherë ai është: Shpenzo për prindërit ngase do të furnizohesh prej nga nuk e pret fare. Thotë Allahu i Madhëruar:
…e kush u përmbahet dispozitave të All-llahut, atij Ai i hap rrugë,3. Dhe e furnizon atë prej nga nuk e kujton fare…” (et-Talak
A nuk është respekti i prindërve pjesë e devotshmërisë?
A nuk vlerësohet shpenzimi për ta tek Allahu ndër veprat më të çmuara?
Përshtati: Sedat ISLAMI
