Hoxhë Sedat Islami

Falënderimet dhe lavdërimet i takojnë vetëm Allahut ndërsa përshëndetjet tona qofshin mbi krijesën më të mirë, zotëriun e njerëzimit, Muhammed Mustafanë, familjen, shokët dhe mbare pasuesit e tij!

Meqë Dita e Ashures, siç kemi përmendur ne ligjëratën tone përkitazi me te, shënon edhe përvjetorin e dy ngjarjeve historike, qe njëra ka lidhje te drejtpërdrejtë me te, e qe është ky tregimi i Musait, alejhi's selam, dhe tjetra qe rastisi te bie ne këtë dite, ne me lejen e Allahut, do te japim një përshkrim përmbledhës te tregimit te pejgamberit te Allahut, Musait, alejhi's selam me armikun e tij, Faraonin e mallkuar.

Çfarë dobie kemi nga tregimet e pejgamberve, alejhimu's selam?

Allahu tregimin e Musait, alejhi's selam e ka përmendur ne shume vende ne Kur'an, aq sa thuhet se:

"كاد القرآن أن يكون كله موسى موسى

Gati i tere Kur'ani është Musa, Musa".

Sigurisht se qëllimi i përmendjes kaq te shpeshte te këtij tregimi është marrja mësim prej tij. Thotë Allahu:

" لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثًا يُفْتَرَى وَلَكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

Në tregimet e tyre (të dërguarve dhe të Jusufit me vëllezër) pati mësime e përvojë për të zotët e mendjes. Ai (Kur'ani) nuk është bisedë e trilluar, por vërtetues i asaj që ishte më parë (librave të shenjtë) dhe sqarues i çdo sendi, e edhe udhërrëfyes e mëshirë për një popull që beson". (Jusuf, 111)

" كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52) أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ

Ja, ashtu pra, edhe atyre që ishin më parë nuk u erdhi i dërguar e që nuk i thanë: "ثshtë magjistar ose është i çmendur!. 53. A mos e porositën njëri-tjetrin me këtë? Jo, por ata janë popull renegat". (Dharijat, 52-53)

Tregimi i Musait, alejhi's selam

Musai është i biri Imranit, ka folur me Allahun dhe është njeri prej pese pejgambereve me te dalluar, te cilët thirren "Ulul Azmi", për te cilët thotë Allahu:

" اصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ بَلَاغٌ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ

Ti (Muhammed) duro, ashtu sikurse duruan të dërguarit e vendosur dhe mos kërko ngutjen e dënimit për ta, sepse ditën kur do ta përjetojnë atë (dënimin) që u është premtuar, atyre u duket sikur nuk kanë jetuar vetëm se në një moment të shkurtër të ditës. Kumtesë e mjaftueshme! A mos shkatërrohet kush, pos popullit të shfrenuar?". (Ahkaf, 35)

Këta pese pejgamber janë te aluduar edhe ne ajetin:

" شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ

Ai ju përcaktoi juve për fé atë që ia pat përcaktuar Nuhut dhe atë që Ne ta shpallëm ty dhe atë me çka e patëm porositur Ibrahimin, Musain dhe Isain. (I porositëm) Ta praktikoni fenë e drejtë e mos u përçani në të. Për idhujtarët është rëndë kjo në çka ju i thirrni ata. All-llahu veçon për të (për besim të drejtë) atë që do dhe e udhëzon në të atë që i drejtohet Atij". (Shura, 13)

Allahu i Madhëruar na e tregoi tregimin e Musait ne shume ajete te Kur'anit, diku ne mënyrë te përgjithshme e diku me te shtjelluar dhe detajizuar. Ky tregim nuk është "hiqaje", nuk është histori qe rrëfehet, por është tregim, qe me vete bart porosi, mesazhe dhe mësime te shumta, siç tha Allahu për këtë dhe tregimet e pejgambereve tjerë, alejhimu's selam:

"وَكُلا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَجَاءَكَ فِي هَذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ

120. Të gjitha këto që t'i rrëfyem ty nga lajmet e pejgamberëve, janë që ta forcojnë zemrën tënde, dhe në to të ka ardhur e vërteta e këshilla, si dhe përkujtime për besimtarët". (Hud, 120)

Allahu na e tregoi tregimin e këtij pejgamberi prej momentit te lindjes, kur Faraoni po atë vit, kishte filluar te mbyste te gjitha foshnjat meshkuj te izraeliteve, por jo edhe Musain, te cilin e ruajti Allahu nga kurtha e tij, madje e beri qe te rritej dhe edukohej ne pallatin e Faraonit.

Kur e lindi nena e vet, u mërzit shume ngase e dinte se ai do te vritej, por Allahu e frymëzoi atë:

"فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ

hidhe në lumë". (Kasas, 7)

Ajo duhej t'i jepte gji, ta vendoste ne një sanduk dhe ta hidhte ne det dhe:

"وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ

e mos u frikëso as mos u pikëllo, se Ne do ta kthejmë atë ty dhe do ta bëjmë atë nga të dërguarit". (Kasas, 7)

Po, premtimi i Allahut është i vërtetë. Ajo i dha gji dhe e hodhi ne det qe:

"فَالْتَقَطَهُ آَلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا

E atë e gjeti familja faraonit, ashtu që në fund ai t'u bëhet atyre armik e dëshpërim". (Kasas, 8)

Por Allahu hodhi dashuri ne zemrën e gruas se Faraonit për te kështu qe ajo u be nene e dyte për Musain:

"قَالَتِ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ قُرَّةُ عَيْنٍ لِي وَلَكَ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَى أَنْ يَنْفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ

E gruaja e faraonit tha: "Shpresë gëzimi për mua dhe për ty, mos e mbytni atë, ndoshta do të na sjellë dobi ose do ta adoptojmë si fëmijë". Pra ata nuk e dinin rrjedhimin". (Kasas, 9)

"وَاللَّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ

All-llahu është mbizotërues i punës së vet, por shumica e njerëzve nuk e dinë (fshehtësinë e çështjeve)". (Jusuf, 21)

U kërkua për te një gjidhënëse por gjiri i askujt nuk i përshtatej. Gruaja e Faraonit ishte shume kureshtare për jetën e tij, kështu qe urdhëroi te kërkohej një gjidhënëse jashte pallatit dhe ja, motra e Musait i lajmëroi për një grua, qe mund t'i jep gji atij e ajo ishte vet nena e Musait, duke u kënaqur me realizimin e premtimit te Allahut se ai është ne dore te sigurte dhe ne përkujdesje hyjnore. Madje ajo, krahas kësaj, edhe paguhej:

"وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَى فَارِغًا إِنْ كَادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَى قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (10) وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّيهِ فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (11) وَحَرَّمْنَا عَلَيْهِ الْمَرَاضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقَالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَهُمْ لَهُ نَاصِحُونَ (12) فَرَدَدْنَاهُ إِلَى أُمِّهِ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَلِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ

10. E zemra e nënës së Musait agoi e zbrazët (kur kuptoi se ka rënë në duar të faraonit) dhe gati ta zbulojë atë (fëmijën), sikur të mos ia forconim Ne zemrën asaj që të bëhet e bindur (në premtimin e All-llahut).

11. E ajo i tha motrës së tij: "Gjurmoje atë", kurse ajo e shikonte atë prej së largu dhe ata nuk e hetonin (se ishte motra e tij që e përcjell).

12. Ndërsa Ne ia patëm ndaluar atij më parë thithjen e gjinit, e ajo (motra e Musait) tha: "A doni t'ju tregoj për një familje që do të kujdeset për të dhe që do të jenë të sinqertë ndaj tij?"

13. Dhe ashtu atë e kthyem te nëna e vet që ajo të jetë e kënaqur e jo e pikëlluar dhe që ta kuptojë ajo se premtimi i All-llahut është i vërtetë e i sigurt, por shumica e tyre nuk e dinë". (Kasas, 10-13)

Kur Musai u rrit:

"وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى آَتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

E pasi ai (Musai) e arriti moshën madhore dhe u bë i pjekur, Ne i dhamë urtësi e dituri. Kështu Ne i shpërblejmë bamirësit". (Kasas, 14)

Allahu e urdhëroi qe te shkoje tek faraoni kryelarte, i cili veten e quante zot. Dhe ta thërriste ne adhurimin për Allahun dhe t'i lërë te lire izraelitet. Allahu e përkrahi edhe me dërgimin e Harunit, vëllait te tij si pejgamber dhe shoqërues te tij, duke e urdhëruar qe me butësi ta thërrasin Faraonin ne fenë e drejte:

" فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى

Atij i thuani fjalë të buta, ndoshta ai mendohet a frikësohet". (Taha, 44)

Kur ata u frikësuan nga tirania e Faraonit, Allahu iu tha:

"قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى

46. Ai (All-llahu) tha: "Mos u frikësoni, se Unë (me ndihmën Time) jam me ju, dëgjoj (ç'do t'ju thotë) dhe shoh (ç'do të bëjë me ju)". (Taha, 46)

Shkoi Musai tek ai tiran, agresiv dhe i pashpirt qe ta thërras ne adhurim te sinqerte për Allahun dhe te largohej nga besëtytnitë dhe humbja e tij. Ne vend qe Faraoni t'i nënshtrohej se vërtetës, ai vetëm sa shtoi arrogancën e tij, mundohej ta arsyetonte besëtytninë e tij dhe, duke u tallur me Musain, pyeti:

"قَالَ فَمَنْ رَبُّكُمَا يَا مُوسَى

49. Ai (faraoni) tha: "E kush është Zoti i juve dyve, o Musa?". (Taha, 49)

"قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ

23. (Faraoni) Tha: "E cili është ai zot i botëve (që ju dërgoi)?". (Shuara, 23)

Kjo për arsye se ai pretendoi se vet ishte zot e tha:

" فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى

24. E u tha: "Unë jam zoti juaj më i lartë!". (Naziat, 24)

" مَا عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرِي

O ju pari, unë nuk njoh ndonjë zot tjetër për ju pos meje". (Kasas, 38)

Hyjninë e tij fantazuare e arsyetoi edhe me:

" وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِنْ تَحْتِي أَفَلَا تُبْصِرُونَ

51. Ndërsa, faraoni thirri popullin e vet e tha: "O popull imi, a nuk është imi pushteti i Egjiptit (i Misirit) dhe i këtyre lumenjve që rrjedhin nën pallatin tim, a nuk po shihni?". (Zuhruf, 51)

Allahu e di se faraoni ishte gënjeshtar ne atë qe pretendonte:

"وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ

14. Dhe, edhe pse bindshëm të besueshëm në to (se ishin nga Zoti), i mohuan në mënyrë të padrejtë e me mendjemadhësi, pra shikoje se çfarë ishte fundi i shkatërrimtarëve". (Neml, 14)

Ata e ftuan atë ne besim por ai polemizoi dhe solli fakte e argumente te kota për dhunën, tiraninë dhe skandalet e tij. Faraoni kërkoi mrekulli prej Musait. Ne kohen e tij, ne trevat e Faraonit ishte e përhapur magjia shume kështu qe Allahu beri qe mrekullia e Musait te jete pikërisht e kësaj natyre, jo magji, por diç, qe do ta zhvleftësonte magjinë, qe edhe vet magjistaret do t'i bënte t'i besonin Musait. Faraoni kërkoi mrekulli prej Musait ndërsa ai e futi dorën ne xhep kur ja ajo doli e bardhe, qe garonte diellin ne shkëlqim dhe fuqi, e hodhi shkopin kur ja ai shndërrua ne gjarpër, qe ecte. Allahu i Madhëruar ia dha Musait nëntë mrekulli, siç thotë:

" وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ

101. Ne i patëm dhënë Musait nëntë argumente (mrekulli) të qarta". (Isra, 101)

" وَأَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ

12. Fute dorën tënde në xhepin tënd, e ajo do të dalë e bardhë pa kurrfarë të keqe, e këto janë ndër nëntë argumentet për të (vajtur) te faraoni dhe populli i tij, se me të vërtetë ata janë popull i prishur". (Neml, 12)

Këto nëntë mrekulli janë te sqaruara ne kaptinën A'raf, ajetet 133-135: " فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آَيَاتٍ مُفَصَّلَاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِينَ (133) وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (134) فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَى أَجَلٍ هُمْ بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ يَنْكُثُونَ (135)

133. Atëherë (për shkak të mohimit) Ne lëshuam kundër tyre: vërshimin, karkalecat, rriqërat (insekte dëmtuese), bretkosat dhe gjakun, fakte të qarta njëra pas tjetrës, po ata mbanin kokëfortësi sepse ishin popull mëkatarë.

134. Pasi që i gjeti belaja (me ato masa dënim) ata thanë: "O Musa, lute për ne Zotin tënd me atë meritë që ke (si pejgamber), nëse na e largon dënimin ne do të pranojmë ty (si të dërguar) dhe do t'i lejojmë beni israilët bashkë me ty (të shkoni ku të doni)".

135. E kur e larguam nga ata dënimin (me lutjen e Musait) për deri në një afat që do të arrinin, ata e thyen besën".

Ibni Abbasi ka thënë se këto nëntë mrekulli janë: shkopi, dora, vitet e thatësisë, deti, tufani, karkalecat, morrat, bretkosat, gjaku.

Muhammed b. Ka'bi ka thënë se ato nëntë mrekulli janë: dora, shkopi, pese mrekullitë e përmendura ne suren A'raf, shkatërrimi i pasurive te tyre dhe gri (prej te cilit gufoi uji).

Ibni Abbasi, Muxhahidi, Ikrime, Sha'biu dhe Katadeja kane thënë: Ato janë: Dora, shkopi, vitet e thatësisë, pakësimi i frutave, tufani, karkalecat, morrat, bretkosat dhe gjaku.

Hasan Basriu vitet e thatësisë dhe pakësimin e frutave e konsideroi një ndërsa te nëntën e shtoi: Shkopi i Musait gëlltiti gjarpërinjtë e rreme te magjistareve. ([1])

Faraoni u frikësua dhe u turpërua, e diti se është e vërtete kjo por kur njeriun ta mund e kota, ai behet i pavlere.

"قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا تُغْنِي الْآَيَاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ

". (Junus, 101)

Te shohim se bashku një insert nga polemika ne mes Musait dhe Faraonit:

" قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ (23) قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ (24) قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ (25) قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آَبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (26) قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ (27) قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (28) قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ (29) قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ (30) قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (31) فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ (32) وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ (33) قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (34) يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (35) قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (36) يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ (37) فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (38) وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ (39)

23. (Faraoni) Tha: "E cili është ai zot i botëve (që ju dërgoi)?"

24. Ai i tha: "Zoti i qiejve dhe i tokës dhe ç'ka ndërmjet tyre, nëse bindeni!"

25. Ai (faraoni) atyre që ishin përreth, u tha: "A nuk e dëgjoni?!"

26. Ai (Musai) tha: "Zoti juaj dhe i prindërve tuaj të parë!"

27. (Faraoni) Tha: "Vërtet, i dërguari juaj që u është dërguar juve, me siguri është i çmendur!"

28. (Musai) Tha: "Zot i lindjes dhe i perëndimit dhe ç'ka ndërmjet tyre, po qe se kuptoni!"

29. (Faraoni) Tha: "Nëse ti beson zot tjetër pos meje, do të gjendesh në mesin e të burgosurve!"

30. (Musai) Tha: "A edhe nëse të sjell ndonjë argument të qartë!"

31. Ai tha: "Sille pra, nëse thua të vërtetën?"

32. Atëherë, (Musai) e hodhi shkopin e vet, i cili u shndërrua në gjarpër të vërtetë.

33. Nxori dorën prej xhepit, kur qe, ajo në sy të shikuesve flakëronte nga bardhësia.

34. (Faraoni) Parisë që e rrethonin, u tha: "Vërtet, ky qenka magjistar shumë i aftë!

35. Që me magjinë e vet dëshiron t'ju dëbojë nga toka juaj, e ç'më propozoni mua?"

36. (Paria) Shtyje atë dhe vëllain e tij (çështjen e tyre) për më vonë, e ti dërgo nëpër qytete tubues.

37. Që t'i sjellin të gjithë magjistarët e dijshëm këtu.

38. Dhe, magjistarët u tubuan në kohën e ditës së caktuar.

39. Edhe popullit iu tha: "Ejani e tubohuni". (Shuara, 23-39)

Faraoni si i krisur mendonte ta sfidonte Musain me pushtetin e tij, qe –sipas tij- mund te arrinte edhe deri tek Zoti i Musait.

" فَأَوْقِدْ لِي يَا هَامَانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَلْ لِي صَرْحًا لَعَلِّي أَطَّلِعُ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبِينَ َ

andaj ti o Haman, m'i pjek (tullat) nga dheu e më ndërto një kullë të lartë, ndoshta do të arrijë ta shoh zotin e Musait, sepse unë mendoj se vërtet ai është gënjeshtar". (Kasas, 38)

Musai vazhdoi ta ftonte faraonin dhe ta përhapte fenë e tij duke iu sjellur njerëzve fakte, mesime, këshilla, qe me te vërtet njerëzit bindeshin se ajo, qe kumton Musain është e vërtet. Faraoni kuptoi se vazhdimi i Musait me këtë dinamike do ta shkatërroje atë dhe pasuesit e tij kështu qe kërkoi prej Musait duel, qe te dukej e "vërteta" e tij dhe e "kota" e Musait. Ai madje iu kërcënua Musait:

" قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ

29. (Faraoni) Tha: "Nëse ti beson zot tjetër pos meje, do të gjendesh në mesin e të burgosurve!". (Shuara, 29)

Ai urdhëroi qe te tubohen ne një dite feste, ku Musai do t'i sfidonte magjistaret e tij, te cilët paraprakisht ia kushtëzuan Faraonit një shpërblim te madh nëse ata do te dilnin fitimtare. Filloi gara dhe lugina e mbush me shkopinj, qe para syve te njerëzve shiheshin si gjarpërinj ndërsa ne te vërtetë nuk ishin asgjë përveç se një trillimi dhe mashtrimi për sy. Musai ne fillim u frikësua por Allahu e qetësoi dhe e urdhëroi qe ta hidhte shkopin, i cili u shndërrua ne gjarpër te vërtet, qe gëlltiti gjarpërinjtë e fantazuar te tyre, dhe si rezultat, aktoret e këtyre skenave panë te vërtetën dhe kaluan ne anën e Musait, duke u larguar nga magjia dhe nga shpërblimet e faraonit pa asnjë hezitim. Thuhet se atë dite kane qene 30.000 magjistare. Faraoni i kërcënoi por ata nuk ia vunë veshin dhe hynë ne Xhennet, duke mos bere ndonjë vepër me përjashtim te një sexhdeje për Allahun, me te cilën përfunduan veprat e tyre ndërsa Faraoni i vrau qe te gjithë.:

" قَالُوا يَا مُوسَى إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى (65) قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى (66) فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُوسَى (67) قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلَى (68) وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى (69) فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آَمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَى (70) قَالَ آَمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آَذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى (71) قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (72) إِنَّا آَمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ وَاللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَى

65. Ata thanë: "O Musa, do të hedhësh ti apo ne po hedhim të parët?"

66. Ai (Musai) tha: "Jo, hidhni ju!" Kur ja, atij iu duk se nga ajo magji e tyre litarët dhe shkopinjtë lëviznin (si gjarpërinj).

67. E Musai ndjeu në vete njëfarë frike.

68. Ne i thamë atij: "Mos kr frikë, është më se e sigurt se ti do të jesh triumfues!"

69. Tani hidhe atë që e ke në dorën tënde të djathtë (shkopin), që t'i gëlltisë ato që i bënë ata, sepse ajo që bënë ata nuk është asgjë tjetër pos mashtrim magjistari, e magjistari nuk do të ketë sukses kudo qoftë.

70. Atëherë (kur shkopi i Musait i gëlltiti) magjistarët u hodhën në sexhde e thanë: "Ne i besuam Zotit të Harunit dhe të Musait!"

71. Ai (faraoni) tha: "A i besuat atij para se t'u japë unë leje? Ai (Musai) është prijës i juaj, i cili ua mësoi magjinë, unë do t'ua pres duart e këmbët tërthorazi e do t'u var në trungujt e hurmave, e atëherë ju do ta kuptoni se cili prej nesh ka dënim më të ashpër e më të vazhdueshëm?"

72. Ata thanë: "Pasha Atë që na krijoi, nuk të japim përparësi ty ndaj argumenteve që na erdhën, e ti bëje atë që mendon ta bësh, dhe mund ta zbatosh vetëm atë që i takon jetës së kësaj bote!"

73. Ne i besuam Zotit tonë që Ai të na i falë gabimet dhe magjinë, me të cilën ti na detyrove. All-llahu është më i miri (në të shpërblyerit) dhe më i përjetshmi (në të dënuar)!". (Taha, 65-73)

Faraoni nuk u ndal me kaq, ai vazhdoi ta luftonte haptazi Musain dhe pasuesit e tij. Musai vendosi ta lëshonte shtëpinë e Faraonit dhe u nis ne drejtim te detit.

" وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ

52. Ne e urdhëruam (përmes shpalljes) Musain: "Të udhëtosh natën me robërit e Mi dhe se ju do të ndiqeni (prej faraonit)". (Shuara, 52)

Faraoni arsyetonte idenë e tij për mbytjen e Musait me faktin se ai kinse po ua ndërronte fenë e tyre e iu tha:

" وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَلْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَنْ يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ

26. Faraoni tha: "Më lini mua ta mbys Musain, e ai le ta thërrasë Zotin e vet, pse unë kam frikë se po ua ndryshon fenë tuaj, ose po nxit trazira në vend!". (Gafir, 26)

Kështu qe, Faraoni iu vu pas me ushtri, qe t'i mbyste dhe t'i qëronte hesapet me ta.

" فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (53) إِنَّ هَؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ (54) وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ (55) وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ (56) فَأَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (57) وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (58) كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (59) فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ (60)

53. E faraoni dërgoi nëpër qytete për të tubuar njerëz,

54. (Duke u thënë se) Ata janë një grup i vogël (të cilët ikën me Musain).

55. Dhe se me të vërtetë ata na kanë zemëruar (dhe ikën pa lejen tonë).

56. E me të vërtetë, ne duhet të jemi syçelë.

57. Dhe Ne (u mbushëm mendjen e) i nxorëm prej kopshteve e burimeve,

58. Prej pasurisë në depo dhe prej vendbanimeve të bukura.

59. Ja ashtu, Ne ua bëmë atë trashëgim beni israilëve.

60. E ata (të faraonit) i arritën (beni israilët) në kohën e lindjes së diellit". (Shuara, 53-60 )

Kur Musai iu afrua detit, populli i thane:

" فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ (61) قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ (62) فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ (63)

61. Dhe kur u panë dy grupet, shokët e Musait thanë: "Me siguri na zunë!"

62. Ai (Musai) tha: "Kurrsesi, me mua është Zoti im, Ai do të më udhëzojë".

63. Ndërsa Ne Musait i thamë: "Me shkopin tënd bjeri detit". Deti u nda dhe çdo pjesë u bë si kodër e madhe". (Shuara, 61-63)

Musai e goditi detin me shkop dhe ai u nda ne 12-te rruge, siç thotë Allahu:

" وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى

77. Ne i kumtuam Musait: "Udhëto natën me robtë e Mi, hapju atyre rrugë të terur në det, e mos ki frikë se do të zënë, a do të fundosesh". (Taha, 77)

Faraoni i pa këto mrekulli dhe mendoi se edhe ai do te ngadhënjejë por:

وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآَخَرِينَ (64) وَأَنْجَيْنَا مُوسَى وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ (65) ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآَخَرِينَ (66) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآَيَةً

64. E Ne i afruam atje të tjerët (ata të faraonit).

65. Dhe Ne e shpëtuam Musain dhe të gjithë ata që ishin me të.

66. Kurse të tjerët i përmbytëm në ujë". (Shuara, 64-66)

" فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ (78) وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَى

78. Atyre iu vu prapa faraoni me ushtrinë e vet, po ata pësuan në det ashtu si pësuan.

79. Faraoni e humbi popullin e vet, e nuk e udhëzoi". (Taha, 78-79)

Faraoni besoi por:

" وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُ بَغْيًا وَعَدْوًا حَتَّى إِذَا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ آَمَنْتُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا الَّذِي آَمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ (90) آَلْآَنَ وَقَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَكُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (91) فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آَيَةً وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ عَنْ آَيَاتِنَا لَغَافِلُونَ

90. Ne i kapërcyem beni israilët përtej detit, e faraoni dhe ushtria e tij i ndoqi mizorisht dhe armiqësisht derisa e përfshiu atë përmbysja, e ai tha: "Besova se nuk ka zot tjetër pos Atij që i besuan beni israilët, edhe unë jam nga muslimanët! 91. Ti tani beson, ndërsa më parë kundërshtove dhe ishe njëri prej shkatërruesve! 92. Sot po të shpëtojmë ty (po të nxjerrim prej detit) me trupin tënd (të vdekur), që të shërbesh si argument për ata që vijnë pas teje. Vërtet, ekziston një shumicë njerëzish që nuk hulumtojnë argumentet Tona". (Junus, 90-92)

Çka përfitojmë nga ky tregim?

Ø Migrimi për Allahun dhe braktisja e çdokujt, qe nuk e respekton Allahun,

Ø Fjala e vërtetë tek sulltani tiran,

Ø Dialogu me jomusliman me butësi. Kur një besimtar kishte këshilluar njërin nga halifet e muslimanëve, por ishte treguar paksa i ashpër, ai ia kishte kthyer: Ke kujdes! Behu i bute me mua ngase Allahu e urdhëroi një njeri me te mire se ti (Musain) qe te jete i bute dhe transparent me një njeri me te keq se unë (Faraonin).,

Ø Pranimi i te vërtetës prej kujto qofte,

Ø Ndihma e Allahut përherë me besimtaret, Allahu e shpëtoi Musain nga deti. Thotë Allahu:

"وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ

47. Ne edhe para teje popujve të tyre u dërguam pejgamberë dhe ata u erdhën atyre me argumente të qarta, e kundër atyre që bën krim, Ne ndërmorëm masa ndëshkuese. Obligim Yni ishte të ndihmojmë besimtarët". (Rrum, 47),

"وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171) إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ (172) وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ

171. E tashmë fjala (premtimi) e jonë u është dhënë më parë robërve tanë të dërguar,172. Se ata, pa dyshim do të jenë të ndihmuar.173. Dhe se ushtria jonë do të jenë ata ngadhënjyesit". (Saffat, 171-173),

"يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ (7) وَالَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ (8) ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (9) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا (10) ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آَمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلَى لَهُمْ

7. O besimtarë, nëse ju ndihmoni (fenë) All-llahun, Ai ju ndihmon juve dhe u forcon këmbët tuaja. 8. E atyre që nuk besuan, ata qofshin të përmbysur, Ai atyre ua ka asgjësuar veprat. 9. Këtë për shkak se ata e urrejtën atë që e zbriti All-llahu, prandaj atyre ua zhduk veprat. 10. A nuk udhëtuan ata nëpër tokë e të shohin se si ishte mbarimi i atyre që ishin përpara tyre e që All-llahu ata i rrënoi, e edhe mosbesimtarët (mekas) i pret shembulli i tyre. 11. Këtë ngase All-llahu është mbrojtës i atyre që besuan, kurse për jobesimtarët nuk ka mbrojtje". (Muhammed, 7-11),

" كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ

21. All-llahu ka përcaktuar (shkruar në Levhi Mahfudh): "Unë dhe të dërguarit e Mi patjetër do të ngadhënjejmë!" All-llahu është i fortë, ngadhënjyes". (Muxhadele, 21),

"إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آَمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ

51. Ne patjetër do të ndihmojmë të dërguarit tanë në jetën e kësaj bote, edhe ata që besuan, e edhe në ditën e prezentimit të dëshmive". (Gafir, 51)

Ø Shumica nuk mund gjithmonë pakicën, e sidomos kur pakica është ne rrugën e vërtet. Thotë Allahu:

" كمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ

Sa e sa grupe të vogla me dëshirën e All-llahut kanë triumfuar ndaj grupeve të mëdha"! All-llahu është me durimtarët". (Bekare, 249)

Ø E vërteta triumfon ndërsa e kota humb:

" وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا

81. Dhe thuaj: "Erdhi e vërteta e u zhduk e kota". Vërtet, e kota gjithnjë ka qenë e zhdukur

". (Isra, 81)

Ø Tiranët fundin e kane humbje. Thotë Allahu:

"وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ

8. Po sikur të kishte dashur All-llahu, do t'i bënte ata (njerëzit) një popull (të një feje), por Ai shtie në mëshirën e vet atë që do (atë që me vullnetin e vet e pranon rrugën e drejtë), e jobesimtarët nuk kanë as mbrojtës, as ndihmës". (Shura, 8),

"وَاسْتَكْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ (39) فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ

39. Dhe ashtu ai dhe ushtria e tij u sollën në tokë me kryeneçësi ndaj të vërtetës dhe menduan se nuk do të kthehen te Ne. 40. Andaj, Ne e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe e hodhëm në det e shiko pra se si përfundojnë mizorët". (Kasas, 39-40),

"وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ

178. Të mosmendojnë ata që nuk besuan se afatin që u dhamë Ne atyre të jetojnë, është në dobi të tyre. Ne i lamë të jetojnë vetëm që shtojnë edhe më shumë mëkate, se ata i pret dënim nënçmues". (Ali Imran, 178),

"وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ

183. Mirëpo, atyre u jap afat, se kapja (dënimi) Im është i fortë". (A'raf, 183),

"أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ (55) نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ

55. A mos mendojnë ata se me atë që jemi duke u dhënë atyre nga pasuria dhe fëmijët, 56. Nxitojmë t'ua ofrojmë atyre të mirat? Jo, kurrsesi, por ata nuk janë kah e kuptojnë". (Mu'minun, 55-56),

"أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ

6. A nuk e di ti se ç'bëri Zoti yt me Ad-in?

7. Me banorët e Iremit me ndërtesa të larta?

8. Që si ata (populli Ad) nuk është krijuar askush në tokë!

9. Dhe me Themudin, të cilët shpuan shkëmbinj në luginën (kura),

10. Dhe me faraonin i fortifikuar me tenda (ushtarake)!

11. Të cilët e tepruan me krime në tokë.

12. Dhe në të shtuan shkatërrimin.

13. E All-llahu kundër tyre lëshoi lloj-lloj dënimesh.

14. Pse Zoti yt është që përcjell (u rri në pritë)". (Fexhr, 6-14),

" فعن أبي موسى الأشعري قال: قال رسول الله : ((إن الله ليملي للظالم حتى إذا أخذه لم يُفلته))، وقرأ : وَكَذَلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَى وَهِيَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ [هود:102]

Ebu Musa el Esh'ariu transmeton se Muhammedi, alejhi's salatu ve's selam ka thënë: Allahu do ta afatizoj tiranin por kur ta ndëshkoj nuk e lëshon fare. Pastaj lexoi nga Kur'ani: 102. Ja, kështu është ndëshkimi i Zotit tënd, kur dënon vendet që janë zullumqare. Vërtet, ndëshkimi i Tij është i dhembshëm, e i ashpër (Hud, 102)". (Muttefekun alejhi)

Ø Ndalohet pasimi i te këqijve, siç thotë Allahu:

"إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ

97. Te faraoni dhe rrethi i tij, e ata iu bindën urdhrit të faraonit, por urdhëri i faraonit nuk ishte mençuri". (Hud, 97),

"وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ

113. Dhe mos anoni kah ata që bënë zullum, e për atë shkak t'ju kapë zjarri, sepse përveç All-llahut nuk keni mbrojtës, e mbeteni të pandihmuar". (Hud, 113),

Ø Nga rrënojat, gërmadhat dhe mbeturinat e tiranëve duhet te marrim mësim.

" فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آَيَةً وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ عَنْ آَيَاتِنَا لَغَافِلُونَ

92. Sot po të shpëtojmë ty (po të nxjerrim prej detit) me trupin tënd (të vdekur), që të shërbesh si argument për ata që vijnë pas teje. Vërtet, ekziston një shumicë njerëzish që nuk hulumtojnë argumentet Tona". (Junus, 92)

Ø Durimtaret kane shume te mira. Thotë Allahu:

" وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُوا وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا كَانُوا يَعْرِشُونَ

137. E atij populli që ishte i nënshtruar i trashëguam lindje e perëndim të tokës, që Ne e bekuam (me të mira), ndërsa për durimin që patën, u plotësua fjala më e mirë (premtimi i vërtetë) e Zotit ndaj beni israilëve; rrënuam atë që bënte faraoni i tij, si dhe atë që kishin ndërtuar ata". (A'raf, 137),

"وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَوَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ

5. E Ne duam t'i lartësojmë ata që u shtypën në tokë, t'i bëjmë udhëheqës dhe t'i bëjmë trashëgues. 6. Dhe atyre t'u japim pushtet në tokë, e faraonit, Hamanit dhe ushtrisë së këtyre dyve t'ua tregojmë atë që i ruheshin (ia kishin frikën)". (Kasas, 5-6)

Ø Duaja e atyre, qe iu është bërë padrejtësi pranohet, siç thotë Muhammedi, alejhi's salatu ve's selam:

" ثَلَاثَةٌ لَا تُرَدُّ دَعْوَتُهُمْ الْإِمَامُ الْعَادِلُ وَالصَّائِمُ حَتَّى يُفْطِرَ وَدَعْوَةُ الْمَظْلُومِ تُحْمَلُ عَلَى الْغَمَامِ وَتُفْتَحُ لَهَا أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَيَقُولُ الرَّبُّ عَزَّ وَجَلَّ وَعِزَّتِي لَأَنْصُرَنَّكَ وَلَوْ بَعْدَ حِينٍ

Tri palë njerëzve nuk iu refuzohen duatë: Prijësit te drejte, agjëruesit deri ne iftar, dhe atij, ndërsa duanë e atij, qe i është bere zullum bartet deri ne re, i hapen dyert e qiellit dhe i thotë Allahu i Madhëruar: Pasha Krenarinë Time! Herët a vone do te ndihmoj!". ([2])

Përgatiti: Sedat Gani Islami

[1] Tefsiri i Ibni Kethirit

[2] Transmeton Ahmedi ndërsa Shejh Albani e ka cilësuar me sened te dobët por ne grade te hadithi hasen-te mire për shkak te dëshmive te tij. Shih: Silsiletu's sahiha, 2/553