Secili prej nesh ka gjurmë të caktuara të fytyrës, të cilat nuk ngjasojnë me askënd tjetër në botë. Në tërë botën nuk mund të gjesh dy gjurmë të njëjta të dy fytyrave. Le ta lexojmë një hulumtim, aludimet për të cilin janë dhe në Librin e Allahut të Madhëruar.

Në një studim të ri, të publikuar më tetor 2013, hulumtuesit Axel Visel dhe Catia Attanasio kanë vërtetuar se, sikur që dallojnë gjurmët – shenjat e gishtërinjve, po kështu dallojnë edhe shenjat e fytyrës dhe se në botë secili ka një fytyrë që e dallon nga fytyra e tjetrit. Sekreti –gjithnjë sipas tyre- fshihet në gjenet e posaçme të secilit prej nesh, të cilat sistemohen dhe radhiten në atë formë që mundësojnë të ketë secili prej nesh fytyrë të veçantë nga tjetri. Rezultati, në të cilin arritën shkencëtarët vërteton se ekzistojnë programe tek njeriu që janë të ngjashme me programet që shkencëtarë i përdorin për kodime në kompjuter. Kështu, është e vështirë të merret me mend apo të besohet se e tërë kjo ndodhë rastësisht apo për shkak të evolucionit. Po supozojmë, sikur krijimi i njeriut të ishte nëpërmjet evolucionit dhe selektimit natyror, atëherë mundësia që të ketë ngjashmëri (të krijesave) do të ishte e madhe, për shkak se, siç thotë Darvini, natyra e zgjedh më të mirën. Pikërisht për këtë shkak, shkencëtarët sot besojnë se ka programe të veçanta të ruajtura në qelizat e çdonjërit prej nesh, të cilat shtyjnë gjenet të sistemohen dhe veprojnë në një mënyrë të caktuar dhe assesi të rastësishme apo kuturu.