Ajo që të tërheq vëmendjen ndërsa ti, kërkues i dijes, shfleton librat e të parëve tanë, është përkushtimi i tyre për biografitë dhe rrëfimet e dijetarëve. Ka shumë libra që janë marrë ekskluzivisht me këtë gjë, si ta zëmë Sijeru A’lami-n-nubela, Tabekat esh-shafiijjeh, Tabekat el-hanabileh, etj. Pastaj librat e veçanta për biografitë e Imamëve, si: Menakib El-Imam Ebi Hanifeh, Menakib El-Imam Malik, Menakib Esh-Shafiijj, Menakib El-Imam Ahmed, etj.   

Këto libra janë përlot rrëfime nga jeta dhe veprimtaria e këtyre dijetarëve, por athua vallë për çfarë, përse i janë përkushtuar këtij aspekti, cila është urtësia?

[Përgjigja] Rrëfimi që tregohet jetën dhe veprimtarinë e ndonjë dijetari shkakton një ndjesi të veçantë tek studenti i dalluar, një start, vullnet dhe ambicie të madhe për kërkimin e dijes.

Sa shumë kemi nevojë të ndalemi dhe të meditojmë në biografitë e dijetarëve.

“لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ”

“Në tregimet e atyre (të dërguarve) ka këshilla...” [Jusuf: 111]

Sa shumë kemi nevojë po kështu që të shkruajmë he publikojmë rrëfime dhe ngjarje nga jeta dhe veprimtaria e dijetarëve që kemi shoqëruar që të shkëpusim shkëndija nga drita dje udhëzimi i tyre.

Sa njeriun e kanë shtyrë tregimet që të avancojë përpara në dije. Në të kaluarën thoshte Imami Ebu Hanife: “Rrëfimet për dijetarët i dua më shumë se një pjesë të madhe të dijes, për shkak se në to ka (mësime për) përforcim (për dijen dhe misionin).” Pastaj argumentoi me ajetin:

“وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ”

“Ne po t’i tregojmë ty disa nga historitë e të dërguarve, për të ta forcuar zemrën...” [Hud: 120]

Andaj, student i dashur, ndajë një pjesë nga koha jote që të lexosh biografitë e dijetarëve dhe njerëzve të mëdhenj, që të motivohesh për avancim përpara dhe që të arrish të bashkëngjitjesh me karvanin e tyre.

Nuk më ra të shoh ato vendbanime me sy

Por ndoshta me bie t’i shoh me veshët e mi

Burimi:

http://denana.com/supervisor/articles.aspx?selected_article_no=15760