|
[Udhëzimi fetar më i përsosuri për çdo gjë]
Ky hadith profetik na mëson se si duhet shfrytëzuar pasurinë për përfitime në këtë dhe botën tjetër dhe se si duhet shmangur përdorimin e saj në gjëra që na dëmtojnë. Sigurisht kjo për shkak të rëndësisë që ka pasuria për standardizimin e jetesës dhe për rregullimin e gjërave personale e publike, shpirtërore e materiale. Allahu i Madhëruar dhe i Dërguari i Tij ﷺ na kanë udhëzuar për mënyrat më të mira të mundshme të fitimit, përdorimit, menaxhimit dhe shpenzimit të pasurisë, e po kështu edhe për ato që na bëjnë dobi më së shumti në këtë dhe botën tjetër.
[Fitimi i pasurisë duhet të jetë i ligjshëm]
Hadithi përmban udhëzim për aplikim të mjeteve të ligjshme të fitimit të pasurisë, duke ruajtur elementin hallall, por edhe atë njerëzor e human. Më qartë, nuk duhet të jepet pas përvetësimit të pasurisë deri në atë masë që të mundohet –siç thotë populli- ‘ta lërë shpirtin duke punuar.’ Natyrisht, kjo nuk është thirrje për të shpërfillur punën, por për ta ruajtur një ekuilibër në çdo gjë, edhe në fitimin e pasurisë.
E kur njeriu ta ketë fituar pasurinë, atëherë ajo që kërkohet prej tij është që:
- ta ruajë pasurinë,
- ta shfrytëzojë në gjëra të mira dhe të lejuara, si: ushqim, pije, veshmbathje,
- t’i furnizojë ata që i ka nën përkujdesje: gruan, fëmijët dhe të tjerët, dhe
- gjatë tërë këtij procesi të ndjek një kurs mesatar duke i ikur dy ekstremeve: ekstravagancës dhe koprracisë.
[Shpenzimi mesatar edhe për punë të hairit]
Këtë vijë të përdorimit për të mirë duhet ta ndjek edhe kur t’iu jap të tjerëve nga pasuria e tij. Duhet ta jep për punë të dobishme prej të cilave fiton shpërblim, si: lëmosha ndaj të afërmve dhe fqinjëve, dhuratat dhe gjëra tjera që e kemi bërë traditë e shprehi t’i bëjmë. Edhe pse vepra të mira e të preferuara, nuk duhet të tejkalojnë kufirin e shpenzimit normal, mu ashtu siç jemi këshilluar nga ky hadith dhe siç na ka mësuar Kur’ani:
﴿وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا﴾
“(...)dhe ata që, kur shpenzojnë, nuk janë as dorëshpuar, as dorështrënguar, por i përmbahen të mesmes(...)” [El-Furkan: 67.]
Ky është menaxhimi i drejtë i pasurisë: drejtpeshimi ndërmjet koprracisë dhe ekstravagancës. Kështu fillohen dhe kryhen punët, ndryshe, çdo lajthitje nga ky kurs nënkupton mëkat, dëm, mungesë dije dhe vizioni.
Allahu e di më së miri!
Shejh AbduRrahman Sa'di
|
