Xhamia është faltorja e parë në historinë e njerëzimit. Ajo është objekti i parë që e ndërtoi pejgamberi Muhamed, a.s., me të migruar në Medinë, madje ende pa i bërë vetes kulm mbi kokë. Xhamia është vendi që Allahu i Madhëruar e do më së shumti. Xhamia shquhet edhe për detaje dhe vlera tjera, e të cilat bëjnë që ajo mos të perceptohet thjesht si një hapësirë për ta kryer një detyrim fetar – namazin, por të jetë institucion me role dhe funksione fetare, edukative, arsimore e shoqërore. Xhamia është vendi ku feja e manifeston ibadetin kryesor dhe e jetëson qëllimin primar. Ibadeti kryesor është namazi, ndërsa qëllimi primar është tevhidi. Muhamed Gazali, duke shpjeguar arsyet se përse pejgamberi Muhamed, a.s., kishte ngritur fillimisht xhaminë në Medinë, për të vazhduar më pas me institucionet e tjera, thotë se këtë e ka bërë që të mundësohet kryerja e ibadeteve që më parë në Mekë qenë ndaluar, pra, kryerja e namazit, dhe që njeriu të lidhet me Zotin e vet, me një lidhje të atillë që e bën njeriun të pastrohet nga materializmi verbues. Pra, “xhamia nuk është me rëndësi si objekt e lokacion, sepse, fundja, e tërë toka është xhami …Xhamia (është me rëndësi) është simbol i asaj që Islami i përkushtohet më së shumti, lidhjes së robit me Zotin…” Lexoje në pdf (https://sedatislami.wordpress.com/wp-content/uploads/2025/01/rikthimi-i-rolit-edukativ-dhe-arsimor-te-xhamise.pdf)