Të nderuar vëllezër besimtarë! Ramazani është muaj i begative të shumta dhe të rralla për nga vlera. Është edhe muaj i Kuranit pasi që Zoti i Madhëruar zgjodhi këtë muaj, e më saktë natën më me vlerë tij, Natën e Kadrit, për ta filluar shpalljen e tij. Allahu i Madhëruar thotë: “Muaji i Ramazanit është ai, në të cilin ka zbritur Kurani, që është udhërrëfyes për njerëzit, plot me shenja të qarta për rrugën e drejtë dhe dallues (i së mirës nga e keqja)…” (El Bekare, 183); “Ne e kemi zbritur (Kuranin) në Natën e Kadrit.” (Kadër, 1) Ky fakt ia rrit vlerën këtij muaji sepse, siç kanë thënë ulemaja, nëse Kurani ka vlerë, dhe gjithsesi se po, atëherë çdo gjë që lidhet me të ka vlerë. Të respektuar xhematlinjë! Nëse këtë e kemi parasysh atëherë nuk duhet të habitemi pse leximi dhe studimi i Kuranit në këtë muaj janë ndër veprat dhe adhurimet më të theksuara të tij. Brezat e parë në Ramazan i linin punët tjera dhe i qaseshin Kuranit. Këtu qëndron mbase edhe sekreti i hatmeve të shumta që bënin në Ramazan. Jahja bin Nasri ka thënë: “Imami Ebu Hanife mbase e ka mbaruar gjashtëdhjetë herë Kuranin në Ramazan.” Rebië bin Sulejmani për Imam Shafiun ka thënë: “Shafiu çdo natë e bënte nga një hatme. Kur vinte Ramazani, i bënte gjithsej gjashtëdhjetë, një gjatë ditës dhe një gjatë natës.”[1] Kështu kanë vepruar dhe shumë të tjerë. Kjo për shkak të konsideratës që kishin për Ramazanin. Imam Zuhriu ka thënë: “Ramazani është muaj i Kuranit dhe dhënies ushqim.”[2] Besimtarë të nderuar! Arsye pse duhet ta lexojmë Kuranin në këtë muaj ka shumë: Ramazani është muaj i Kuranit, Shpërblimi për leximin, sikur për çdo vepër tjetër të mirë, shumëfishohet. Shpërblimi i zakontë për leximin e Kuranit është, siç na ka mësuar Pejgamberi Muhamed alejhi selam, dhjetë sevape për një germë, e në këtë muaj ky shpërblim rritet e shumëfishohet aq sa Allahu i Madhëruar të dëshirojë. Ndiqet tradita e të parëve, e veçmas tradita e Pejgamberit alejhi selam, i cili e lexonte dhe studionte atë bashkë me Xhibrilin alejhi selam, siç përcillet në hadithe të sakta.[3] Mirësitë e leximit në botën tjetër. Pejgamberi alejhi selam ka thënë: “Agjërimi dhe Kurani ndërmjetësojnë për robin në Ditën e Llogarisë…”[4] Pra, në këtë muaj, ke mundësi që vetes t’ia sigurosh dy ndërmjetës besnikë, dy dëshmitarë që flasin për ty tek Allahu. Por nuk është thjesht shpërblimi ai që e nxit besimtarin ta lexojë më me ëndje e më me ashk Kuranin. Është edhe pozita e tij e pakrahasueshme. Kurani është libër hyjnor në saktësinë e të cilit nuk ka asnjë dyshim. (Fussilet, 42) Është libër që mahnit dhe sfidon me përmbajtjen që ka. Allahu i Madhëruar ka shpallur këtë sfidë dhe e ka lënë të hapur deri në kiamet. (El Bekare, 23). Është libër me leximin e të cilit udhëzohemi. (El Bekare, 2; Isra, 9). Është libri me të cilin shërohen shpirtrat. (Isra, 82; Taha, 123-124). Është libri që na ofron çdo gjë që na duhet për faktin se ka përfshirë çdo gjë. (En’amë, 38). Është, përveç tjerash, i lehtë për ta kuptuar dhe zbatuar. (Kamer, 17). Është mrekullia që i është dhënë Pejgamberit të fundit, Muhamedit alejhi selam. Në hadith të saktë qëndron: “Nuk ka pejgamber që nuk i janë dhënë mrekulli (mjaftueshëm) që njerëzit ta besojnë. Kjo që më është dhënë mua është shpallje (Kuran) që Allahu ma ka shpallur, kështu që kam shpresë se në Ditën e Llogarisë do të jam pejgamberi me më së shumti pasues.”[5] Ky hadith kuptohet më qartë nëse bëjmë krahasimin ndërmjet mrekullive të pejgamberëve të mëparshëm dhe Kuranit; ato kanë shkuar e janë tretur ndërsa mrekullia e Pejgamberit tonë ka mbetur përjetë. Arsye dhe motiv tjetër pse duhet lexuar Kuranin është se ne jemi veçuar me të edhe nga melaqet. Ibën Salahu ka thënë: “Leximi i Kuranit është nder me të cilin Allahu ka nderuar njerëzit. Engjëjve nuk iu është dhënë ky nder dhe për këtë engjëjt janë kureshtarë për ta dëgjuar atë nga njerëzit.”[6] Të dashur myslimanë! Nuk mund të gjejmë fjalë më të bukura për ta përmbyllur këtë hytbe dhe mesazh më kuptimplotë se ai i sahabiut të nderuar, Habbab bin Eretit, r.a., i cili ka thënë: “Afrohu tek Allahu me çfarë të kesh mundësi por mos harro nuk mund të afrohesh tek Ai me asgjë më të dashur për Të se fjala e Tij!”[7] Andaj, mos t’i ndahemi Kuranit, veçmas në këtë muaj të tij, sepse do të përfitojmë nga të mirat e tij diturinë, udhëzimin dhe prehjen shpirtërore në këtë botë, dhe në botën tjetër ndërmjetësimin, shpëtimin dhe lartësimin në xhenet. Qoftë Kurani pranverë e shpirtrave tanë! [1] Dhehebiu, Menakibu el-Imami Ebi Hanifete ve sahibejhi, f. 94; Tabekat el-Hanabile, 1/283. [2] Ibën Abdul Berr, Et-temhid, 6/111. [3] Tirmidhiu, nr. 2910. [4] Hadith i saktë. Shih: Sahih el-Xhami, nr. 3882. [5] Buhariu, nr. 4981; Muslimi, nr. 152. [6] Sujuti, El-itkan, 1/275. [7] Shuajb Arnauti në recensimin e veprës Sijer a’lam en-nubela, 11/246; 284, konsideron se ka sened të saktë.