Një fëmijë amerikan, pa patur asnjë kontakt me asnjë musliman, vendosi të bëhet musliman. Ai e gjeti veten duke parapëlqyer Islamin si vërtetim të thënies së Muhammedit, alejhi’s selam: “Çdo fëmijë lind musliman porse prindërit janë ata që e çifutizojnë, krishterizojnë apo e bëjnë adhurues të zjarrit”.
I lindur më 1990, nga dy prindër të krishtere, Aleksandri kishte patur mundësinë e lirisë së zgjedhjes së fesë nga nëna e tij, qysh prej fillimit. Posa e mësoi shkrim leximin, ia sollën librat e të gjitha feve qiellore dhe jo qiellore. Pas leximit, Aleksandri kishte vendosur ta pranonte Islamin. Thënë më qarte, ai kishte mësuar Islamin në moshën gjashtë vjeçare ndërsa në moshën tetë vjeçare kishte hyrë në Islam.
Dashuria për këtë fe e kishte verbëruar. Kishte mësuar namazin dhe disa rregulla fetare. Kishte lexuar historinë islame, kishte mësuar fjalë arabe dhe kishte nxënë përmendësh disa kaptina të Kur’anit. Mësoi ta thirrte edhe ezanin, dhe të gjitha këto pa patur asnjë kontakt me muslimanët.
Në bazë të leximeve që kishte bërë, pëlqeu që emri i tij i ri të jetë Muhammed Abdullah, duke përvetësuar emrin e Muhammedit, Pejgamberit që aq shumë e deshi qysh prej fëmijërisë.
Gjatë një interviste, Muhammedi shpalos për ne edhe disa detaje të jetës së tij.
A jeni hafiz i Kur’anit?- pyeti intervistuesi.
Jo- u përgjigj Muhammedi, dhe filloi t’i bënte disa pyetje intervistuesit: Por ti je musliman dhe di të flasësh arabisht?
Heshti. Nga gjuhët e tij tani vinin pyetje pareshtur. Ke kryer haxhin? Ke bërë Umren? Ku i ke blerë rrobat e Ihramit?
Intervistuesi ia ndërpreu pyetjet dhe i tha: I dashuri im Muhammed, me trego se çfarë të shtyri të bëhesh musliman? Përse e zgjodhe Islamin e jo fetë tjera?
Muhammedi heshti për pak çaste e më pas u përgjigj: Tërë atë që unë e di është se kam lexuar për të dhe sa herë që lexoja, aq më shumë më shtohej edhe dashuria për të.
Çfarë ke dëshire?- e pyeti intervistuesi.
Kam disa dëshira- u përgjigj me nxitim Muhammedi. Dëshiroj të shkoj në Mekke dhe ta puthi gurin e zi, dëshiroj ta mësoj arabishten dhe ta zë përmendësh tërë Kur’anin.
Përse kaq shumë të intereson Haxhi?- e pyeti intervistuesi.
Nëna e tij ndërhyri për herë të parë dhe tha: Dhomën e tij e kanë mbuluar fotot e Qabesë. Disa njerëz mendojnë se kjo që është duke i ndodhur atij është vetëm një iluzion ndërsa harrojnë se ai, krahas asaj që është serioz, ai ka një besim të fortë që të tjerët nuk mund ta ndiejnë.
Muhammedi filloi të buzëqesh kur pa nënën e tij duke e përkrahë. Filloi t’ia sqaronte asaj sjelljen rreth Qabesë, tavafin, dhe se si Haxhi është një adhurim që nxjerr në shesh barazinë në mes njerëzve duke anashkaluar ngjyrën, racën, pasurinë a varfërinë.
Unë, vazhdoi Muhammedi, kursej çdo javë para nga shpenzimet e mia javore që një ditë prej ditësh ta vizitoj Qabenë e Madhërishme. Kam dëgjuar se udhëtimi kushton afër 4.000 $ ndërsa unë tani kam vetëm 300 $.
A falesh në shkollë?- e pyeti intervistuesi.
Po, e kam gjetur një vend të fshehte tek libraria dhe aty falem çdo ditë- u përgjigj ai. Kur u afrua koha e namazit të akshamit, Muhammedi pyeti intervistuesin: A më lejon ta thërras ezanin? U ngrit dhe thirri ezanin në kohën kur sytë e të pranishmeve ishin mbushur lot.
Përshtati në shqip: Sedat G. ISLAMI
11-2-2008, e hënë
Vushtrri, Kosovë
