Hoxha i njohur Sulltan bin Abdullah El Umeri rrëfen për përvojën e një predikuesi mysliman në Afrikë, të cilën vet ai ia kishte rrëfyer pasi që ishte takuar me të. Dhe ja rrëfimi i tij:

“Donim të shkonim në disa fshatra për predikim. Rrugës duke ecur nëpër xhungël, udhëheqësi i grupit na tha të bënim kujdes dhe të bënim armët gati për tu mbrojtur nga tigrat dhe disa njerëz vrasës. Na mbërtheu të gjithëve frika. Ecnim ndërsa nga frika zemrat na ishin bërë copë-copë. Duke qenë në këtë gjendje frike e ankthi, papritmas pamë një kasolle, në të cilën ndriçonte një fanar i ndezur.

U afruam të shihnim se çfarë kishte në të, por çfarë të shohësh?

Gjetëm një mësues të Kur’anit, që kishte ardhur nga një vend arab dhe rreth vetes kishte mbledhur disa fëmijë të fshatit, të cilëve ua mësonte Kur’anin.

O Allah! Çfarë është kjo?!

Në mes të xhunglës së frikshme një grup nxënësish mësojnë Kur’anin përmendësh...”

Për Zotin, çudi!

Por, kur të jemi me Kur’anin, nuk ka frikë!

Nuk ka ankth dhe stres në një ambient në të cilën zbret qetësia prej qiellit për shkak të mësimit të Kur’anit, librit të All-llahut!

Shih:

http://denana.com/supervisor/articles.aspx?selected_article_no=15093